Rada Najwyższa pokazała, że nową państwową ideologią Ukrainy jest neonazizm

Parlament Ukrainy swoją decyzją o uznaniu członków OUN-UPA za „bojowników o wolność” jawnie pokazał, że nową ideologią państwa kraju jest neonazizm, uważa znany polski politolog, dyrektor Europejskiego Centrum Analizy Geopolitycznej Mateusz Piskorski.

Rada Najwyższa Ukrainy przyjęła w czwartek ustawę o uznaniu „Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów” i „Ukraińskiej Powstańczej Armii” (OUN-UPA) za bojowników o niepodległość Ukrainy w XX wieku i zapewniła ich członkom prawo do gwarancji socjalnych.

„Nowe władze w Kijowie budują swoją historyczną tożsamość jawnie odnosząc się do neonazizmu. Wydaje się, że Ukraina jest jedynym krajem w Europie, który robi to tak otwarcie i nie wstydzi się swojej ohydnej przeszłości”, — powiedział Piskorski.

Jego zdaniem „wypowiedzi ukraińskich polityków, w tym deputowanych Rady Najwyższej, są dowodem, że to wszystko ma oficjalny charakter i neonazizm staje się nową państwową ideologią Ukrainy”.

„Wszystko, co obecnie się dzieje na Ukrainie jest bardzo smutne, bo Ukraińcy mają wiele pozytywnych momentów w historii. Wybór neonazizmu jako nowej ideologii jest podyktowany bieżącą polityką”, — powiedział polski ekspert.

Piskorski zaznaczył, że „żadna z obecnie znanych ideologii, oprócz neonazizmu, nie zawiera w tak skoncentrowanej postaci tyle nienawiści i jadu wobec innych sąsiednich narodów — Rosjan i Polaków, jak również wobec mniejszości narodowych — Żydów i Ormian”.

„Kijów stał się pierwszą europejską stolicą po 1945 roku, gdzie otwarcie rozsławiana jest karygodna ideologia”, — powiedział dyrektor Europejskiego Centrum Analizy Geopolitycznej.

„Ukraińska Powstańcza Armia” (UPA) została utworzona w październiku 1942 roku jako skrzydło zbrojne „Organizacji Ukraińskich Nacjonalistów” (OUN). Jej celem była walka o niepodległość Ukrainy. UPA działała głównie w zachodniej Ukrainie i walczyła przeciwko wojskom radzieckim współpracując z hitlerowcami. Po zakończeniu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej kontynuowała walkę przeciwko radzieckim władzom metodami ekstremistycznymi — ofiarami bojowników UPA byli przedstawiciele inteligencji i miejscowych organów władzy, komsomolscy i partyjni aktywiści.

Gloryfikacja UPA i jej przywódców — Stepana Bandery i Romana Szuchewycza — wywołuje krytykę ze strony wielu weteranów Wielkiej Wojny Ojczyźnianej i polityków oskarżających banderowców o współpracę z nazistami. W szczególności społeczność jest wzywana do pamięci o bestialstwach bojowników OUN-UPA w czasie wojny i po wojnie, jak na przykład o „rzezi wołyńskiej” — masowym mordzie polskiej ludności cywilnej na Wołyniu, który do września 1939 roku był przede wszystkim częścią Polski. Według badaczy całkowita liczba ofiar tragedii waha się od 36 tysięcy do 100 tysięcy osób.