NI nazwał pięć najlepszych rodzajów broni stworzonych w ZSRR

Większość uzbrojenia stworzonego w Związku Radzieckim dzięki swoim właściwościom do tej pory znajduje się w wyposażeniu armii wielu państw świata, pisze The National Interest.

Niektóre spośród stworzonych w Związku Radzieckim rodzajów broni stały się najlepszymi rozwiązaniami wojskowymi swoich czasów, większość z nich nadal jest używana, głosi amerykańskie pismo The National Interest.

Pierwsze miejsce w rankingu najlepszej broni radzieckiej dostał karabin Kałasznikowa (AK). Ta broń ze zgiętym magazynkiem jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych karabinów od czasów zakończenia II wś. Wśród zalet karabinu Kałasznikowa są: lekkość, łatwość rozłożenia i łatwość strzelania. Te właściości uczyniły z karabinu Kałasznikowa doskonałą broń do prowadzenia wojen narodowowyzwoleńczych. Miliony jednostek tej broni do tej pory są w użyciu na całym świecie. 

Drugie miejsce w rankingu top-5 National Interest zajmuje ciężki strategiczny  podwodny rążownik rakietowy projektu 941 „Rekin” (SSBN "Typhoon" według kodów NATO). Największe okręty podwodne, jakie kiedykolwiek były zbudowane, stały się podstawą rosyjskiego atomowego potencjału wojskowego na morzu. Te okręty podwodne są trzykrotnie dłuższe od amerykańskiego odpowiednika typu „Los Angeles” i są o prawie 10 tysięcy ton cięższe niż okręty podwodne typu „Ohio”. 

Na trzecim miejscu w rankingu znalazł się czołg T-55, stworzony na bazie czołgu T-54. Te dwie maszyny bojowe były oporą Armii Radzieckiej od końca II wś do wprowadzenia do użycia czołgu T-62. T-55 był dostarczany do państw Układu Warszawskiego, Wietnamu Północnego, na Kubę, do Syrii, Egiptu i Angoli. Do tej pory tani i prosty w obsłudze czołg znajduje się w wyposażeniu armii wielu państw afrykańskich. 

Czwarte miejsce na liście NI zajmuje ponaddźwiękowy rakietonośny bombowiec strategiczny Tu-160 („Blackjack” według klasyfikacji NATO). Nazwany „Białym łabędziem” Tu-160 był ostatnim strategicznym bombowcem zbudowanym w Związku Radzieckim. Tu-160 może unieść 22 tony pocisków, włącznie z rakietami manewrującymi X-55. 

Zamyka listę 122-milimetrowa haubica według wzoru z 1938 roku (M-30). Podczas II wś ZSRR szeroko stosował artylerię. Buksująca broń artyleryjska była niedrogą i prostą w przygotowaniu, a jednocześnie mocną na polu boju bronią. M-30 była najpowszechniejszym typem haubicy w Armii Radzieckiej.