Analityk Carnegie odkrył tajemnicę popularności rosyjskich euroobligacji

Wysoki popyt na rosyjskie euroobligacje można wytłumaczyć zasadniczo nowymi zasadami ich emisji, które tworzone były z akcentem na infrasktrukturę państwa, pisze analityk centrum Carnegie Anton Tabach.

Umowa o emisji rosyjskich euroobligacji była niespodzianką dla uczestników rynku oraz ekspertów. Popyt na rosyjskie euroobligacje okazał się nadzwyczaj wysoki jak dla państwa będącego w konfrontacji z Zachodem oraz objętego sankcjami. Ogłoszono, że popyt pięciokrotnie przewyższył podaż: inwestorzy podali zgłoszenia na 5,5 miliarda dolarów, podczas gdy oferta miała wysokość jednego miliarda, zauważa analityk. 

"Format rozmieszczenia był dość niezwykły dla suwerennych emisji: tylko jeden bank organizator (WTB Kapitał), obliczenia powinny iść poprzez Narodowe Depozytarium, a środki nie mogą być przekazane kompaniom sankcyjnym i bankom" — pisze Tabach. 

Taki schemat stworzył korzystne warunki nie tylko dla inwestorów, działających między innymi poprzez londyńskie biura grup finansowych. Nowe zasady mają prawie wszystkie zalety obligacji pożyczki federalnej i euroobliacji, przy czym udostępniają nowy nieryzykowny instrument dla rozmieszczenia płynności w walucie. Moskwa „zabezpieczyła się” na wypadek, jeśli zagraniczni inwestorzy nie byliby aktywni z powodu obaw o naruszenie trybu sankcji, głosi artykuł. 

W rezultacie Rosja skorzystała na transakcji: Ministerstwo Finansów mogło wykazać się aktywnością nawet w trudnym czasie kryzysu, WTB Kapital zarobił komisję i wziął udział w prestiżowym starcie, a rosyjskie banki otrzymały dobre możliwości rozmieszczenia nadwyżek. Ogólnie rzecz biorąc, Moskwa dokonała w pełni logicznego kroku, biorąc pod uwagę, że przy trudnej obecnej sytuacji jest sens rozwijać wewnętrzny rynek finansowy i nie opierać się na zagranicznych źródłach zasobów, podsumowuje autor artykułu.