„Prowadzimy z konstruktorem generalnym ds. kompleksów rakietowych Roskosmosu Aleksandrem Miedwiediewem opracowanie nośnika klasy superciężkiej z wykorzystaniem silnika, który już u nas jest, czyli RD-171. On leży u podstaw koncepcji superciężkiej rakiety nośnej” – powiedział Sołncew.
Według jego słów wykorzystanie wodorowych schematów na pierwszym i drugim stopniu tej rakiety nośnej na razie nie jest w planach. Trzeci stopień opracowania konstruktorzy zamierzają zaczerpnąć z rakiety „Angara”.
Szef Biura Konstrukcyjnego opowiedział również, że w projekcie założono rakietę wyprowadzającą około 80 ton na niską orbitę oporową. Według jego słów nowe opracowanie na bazie technologii RD-171 zakłada możliwość zwiększenia ładowności rakiety do 120 ton, a w razie konieczności do 160 ton poprzez zmianę kompozycji rakiety i rozszerzenie możliwości silników. To pozwoli na rezygnację z budowy superciężkiej rakiety nośnej na bazie „Angary”.