Rosyjscy uczeni uchylili rąbka tajemnicy związanej z pochodzeniem Scytów

Antropolodzy z Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego stwierdzili, że legendarne plemiona Scytów, które zamieszkiwały południowe stepy Ukrainy i Rosji, były rdzenną ludnością tych regionów, która zmieszała się z niedużą ilością migrantów z Azji Centralnej - głosi artykuł, opublikowany w periodyku American Journal of Physical Anthropology.

Scytowie to starożytny naród, który zamieszkiwał terytoria stepów nadczarnomorskich i nadkaspijskich w VIII-IV w. p.n.e. W różnych epokach historycznych badacze dziejów Imperium Rosyjskiego, Polski i wielu innych państw błędnie uznawali Scytów i spokrewnionych z nimi Sarmatów za „założycieli" swoich narodów, nie rozumiejąc różnic między językami Słowian i plemion irańsko-języcznych.

— Obecnie istnieją dwie podstawowe hipotezy pochodzenia Scytów. Mogli oni przyjść na terytorium Północnego Nadczarnomorza z Azji Centralnej i rdzenna ludność indoeuropejska mogła zostać przez nich podbita i zasymilowana. Istnieje także możliwość, że Scytowie są genetycznie związani z kulturą grobów zrębowych — zjednoczonymi plemionami epoki późnego brązu ze stepów między Dnieprem i Uralem — powiedziała Ałła Mowsiesian, antropolog z Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. Łomonosowa.

Dane genetyczne i  charakterystyczne cechy budowy szkieletów i czaszek Scytów oraz  hipotetycznie spokrewnionych z nimi narodów mogą pomóc badaczom w zrozumieniu, jaka z tych dwóch hipotez jest prawdziwa. Kierując się ta tezą, Mowsiesian i słynna antropolog Warwara Bacholdina zbadały struktury trzech tysięcy czaszek Scytów z pięciu różnych populacji tych ludzi, którzy zamieszkiwali północne regiony Nadczarnomorza i Krym. Porównując pewne cechy charakterystyczne w budowie czaszek mieszkańców tych samych osad, uczone szukały rodowych cech w ich strukturze, które pomogłyby w zrozumieniu,w jakim stopniu Scytowie byli spokrewnieni z narodami, które przed nimi zamieszkiwały stepy Rosji i Ukrainy, a także  różnymi plemionami Sarmatów i  współczesnymi im koczownikami środkowoazjatyckimi.

Określiwszy typowe zestawy cech charakterystycznych w  strukturze czaszek każdego z badanych plemion, Bacholdina i Mowsiesian doszły do wniosku, że obie hipotezy pochodzenia Scytów były częściowo prawdziwe: scytyjska pula genowa ukształtowała się na podstawie potomków lokalnej kultury zrębowej epoki brązu i populacji, które migrowały z Azji Centralnej — przedstawicieli kultury andronowskiej i okuniewskiej.

— Zgodnie z hipotezą akademika Rybakowa, opisanej w książce pt. „Herodotowa Scytia", część plemion scytyjskich, tzw. Scytowie — oracze, być może wzięła pewien udział w etnogenezie Słowian z racji długotrwałej bliskości geograficznej. Jednak teza, że Scytowie są bezpośrednimi przodkami Słowian nie została potwierdzona ani archeologicznymi, ani geologicznymi danymi. Nie istnieją także żadne dowody genetyczne ani lingwistyczne — powiedział antropolog.