„Czego oni chcą od naszej znękanej cierpieniem ojczyzny?"

Szereg oświadczeń, z jakimi wystąpiło tureckie kierownictwo po tym, jak doszło do spięcia w relacjach między Turcją i krajami UE, stał się przyczynkiem do dyskusji na temat możliwego wykorzystania przez Ankarę problemu uchodźców jako narzędzia nacisku na Europę.

Minister do spraw UE Ömer Çelik zaapelował do rewizji porozumienia w sprawie uchodźców zawartego między Turcją i UE, co odbiło się szerokim echem zarówno w tureckim jak i w europejskim społeczeństwie. Ugrupowania opozycyjne wezwały do tego, by nie czynić z „problemu uchodźców przedmiotu targu politycznego".

Syryjscy uchodźcy w tureckiej prowincji Izmir

© Sputnik . Valeriy Melnikov

Sputnik Türkiye przygotował serię reportaży o życiu syryjskich uchodźców w dużych tureckich miastach. Oto fragment jednego z nich.

„Dziennie z Turcji do Grecji przeprawiało się 2500 uchodźców"

Przed zawarciem 18 marca 2016 roku porozumienia między Turcją i UE w sprawie rozmieszczenia uchodźców, około 2500 uchodźców dziennie przeprawiało się drogą morską z Turcji do Grecji. Po podpisaniu dokumentu strumień uchodźców osłabł — ich liczba spadła poniżej 100 osób. Turecki Izmir był dla uchodźców swoistą bramą do Europy.

Zgodnie z danymi departamentu ds. migracji, dziś w Izmirze zarejestrowano około 107 tys. Syryjczyków.

Syryjski uchodźca w tureckiej prowincji Izmir

© Sputnik . Valeriy Melnikov

Teren wokół meczetu Hatuniye jest jednym z rejonów Izmiru o dużej koncentracji syryjskich uchodźców. Większość z nich krępuje się rozmawiać, ale niektórzy z nich opowiadają mimo wszystko o swojej sytuacji.

„Jeśli otworzy się granica, chcę wyjechać do Europy"

23-letni Muhammed z Dajr az-Zaur: „Oczywiście, że chcę wrócić do siebie na ojczyznę, do Syrii, ale nie wiadomo, ile jeszcze potrwa ta wojna. Jeśliby była taka możliwość, chciałbym wyjechać do Europy. Póki co żyjemy tutaj, ale życie jest bardzo trudne. Jeśli otworzy się granica, chcę wyjechać do Europy".

„Po co wyjeżdżać, jeśli wszystko trzeba będzie zaczynać od zera?"

35-letni Awszyn Mjustafa: „Pojechałabym do Europy, jeśli tylko warunki życia byłyby tam lepsze. Nie widzę sensu wyjeżdżania stąd — żeby wszystko zaczynać od zera? Nawet jeśli w Syrii zapanuje pokój, nie chcę tam wracać. Bo Syria nie będzie już taka jak była. Nie ma już tam moich bliskich, nie ma już też tych samych sąsiadów. Nie widzę powodu by tam wracać".

„Jeśliby wojna dobiegła końca, wróciłbym do Syrii choćby dzisiaj"

55-letni   Hışman Abu Ahmad z Kobani: „Nie chciałem opuszczać Syrii, ale wojna zmusiła nas do wyjazdu. Arabowie, Kurdowie, Turcy — my wszyscy jesteśmy muzułmanami, my wszyscy jesteśmy ludźmi. Czego oni chcą od naszej znękanej cierpieniem ojczyzny? Jeśli wojna dobiegła końca, wróciłbym do Syrii, choćby dzisiaj.

Syryjscy uchodźcy w tureckiej prowincji Izmir

© Sputnik . Valeriy Melnikov

Przed zawarciem porozumienia ws. uchodźców, syryjscy uchodźcy aktywnie przeprawiali się z tureckiego Dikili na wyspę Lesbos.

Mer Dikili Mustafa Tosun zauważa, że rada miejska robiła wszystko, co w jej mocy, żeby zaspokoić potrzeby uchodźców. Na pytanie, czy władze są zaniepokojone możliwością powtórnego napływu uchodźców, Tosun odpowiedział: „Jestem pewien, że dopóki ludzie wiążą z Europą nadzieje, to przy każdej sposobności będą usiłować do niej uciec (…), ryzykując utratę wszystkiego, co mają — tak wielką nadzieję w nią pokładają".