Bieda z językami w MSZ Polski

Znajomość języków obcych w polityce zagranicznej jest kwestią kluczową... na całym świecie, poza Polską. PiS zmienia ustawę o służbie zagranicznej. Dyplomaci na kluczowych stanowiskach nie będą już musieli znać dwóch języków obcych.

Trwają prace nad rządowym projektem zmiany ustawy o służbie zagranicznej. Od tej pory dyplomaci będą mogli obejmować kluczowe stanowiska w resorcie ministra Waszczykowskiego na podstawie biegłej znajomości tylko jednego języka obcego, a nie tak jak do tej pory — dwóch. Te planowane zmiany wprawiły w osłupienie ekspertów od polityki zagranicznej. Poza tym mamy już pierwsze efekty obniżenia standardów w MSZ.

Tuż przed wyborami prezydenckimi we Francji Polska dała spektakularny popis niekompetencji. Pamiętne pismo do Emmanuela Macrona, które przygotował resort Waszczykowskiego po pierwsze zostało sporządzone nie w języku francuskim, ale angielskim, po drugie — zostało napisane tak, że anglistom włos zjeżył się na głowie. Skany ministerialnego pisma krążyły po internecie z podkreślonymi na czerwono błędami, a była ich cała masa. Angliści, których wówczas media prosiły o komentarz, zgodnie podkreślali, że pismo napisane jest językiem potocznym, chropowatym, tak jakby urzędnicy posiłkowali się translatorem Google.

Pismo skierowane do Macrona miało być odpowiedzią na zarzuty ze strony przyszłego prezydenta Francji, który stwierdził, że przywódcy Polski, Węgier i Rosji podtrzymują wspólny front poparcia dla Marine LePen. Odpowiedź ta sprawiła jednak, że Polska znów stała się pośmiewiskiem na arenie międzynarodowej. Jak zwykle minister Waszczykowski udał, że problemu nie ma. Stwierdził, że pismo nie zawierało błędów, lecz był to „inny żargon polityczny".

Podobnych kwiatków z pewnością będzie więcej. Waszczykowski nie zmienił przepisów bez powodu. Celem, jaki mu przyświecał, ma być „oczyszczenie MSZ z postkomunistycznych złogów" i zastąpienie ich ludźmi lojalnymi wobec PiS. A żeby ułatwić im zatrudnienie, zniesiono wymóg znajomości dwóch języków obcych. Najwyraźniej uznano, że w dobie translatorów dyplomata nie musi już być poliglotą.

Zapis płynnie przeszedł przez sejmową komisję spraw zagranicznych, w której większość ma oczywiście PiS. Jan Dziedziczak, wiceszef MSZ, tłumaczył dziennikarzom, że „jeśli na przykład poszukujemy pracownika kierującego departamentem Ameryki i odnajdujemy wspaniałego fachowca, który tym zagadnieniem się od lat zajmuje, to naprawdę nie jest konieczne, żeby on znał język francuski, rosyjski jako drugi. Wystarczy jeden język do kontaktów na przykład ze Stanami Zjednoczonymi. Wolę mieć fachowca, który będzie się tym zagadnieniem zajmował niż studenta czy absolwenta lingwistyki stosowanej i żeby głównym kryterium była znajomość drugiego, niepotrzebnego w tym wypadku, języka".

Polskim dyplomatom doskonały przykład dał Marek Suski, który wystąpił podczas chińsko-europejskiej konferencji w Bukareszcie bez tłumacza. Zachwalał swój rząd co niemiara — po polsku, niezrozumiany przez nikogo. Specjalnie się tym zresztą nie przejął — TVP Info i tak pokazała to jako wielki sukces.

Poglądy autora mogą być niezgodne ze stanowiskiem redakcji.