Rytuał pierwszych mieszkańców Irlandii wprowadził w osłupienie naukowców

Naukowcy wyjaśnili, że starożytni mieszkańcy Irlandii przeprowadzali rytuał „dekonstruowania ciała” zmarłego przed pogrzebem, aby wzmocnić związek wspólnoty z jego duszą – pisze islandzka gazeta „Leitrim Obeserver”.

Uczeni zbadali kości znalezione w 1911 roku w Carrowkeel, w jednym z największych w Europie grobowców datowanych na lata 3000 — 2000 p.n.e.. Przez wiele lat były one uważane za utracone, aż w 2001 roku odnaleziono je w archiwum Uniwersytetu Cambridge.

— Kości są datowane między 3500 a 2900 p.n.e. – powiedział Sam Moore, członek grupy badawczej.

Międzynarodowa grupa naukowców zbadała kości 40 osób, które odnaleziono w siedmiu grobowcach. Wszystkie zostały skremowane, dlatego analizowano nie tylko zachowane fragmenty kośćca, ale również spopielone.

— Znaleźliśmy ślady narzędzi kamiennych, gdzie są ścięgna i wiązadła w dużych stawach, tj. ramię, łokieć, biodro i kostka – powiedział profesor anatomii Johnny Gerber.

Jak dodał, świadczy to o tym, że w pierwotnych społeczeństwach był rozpowszechniony skomplikowany rytuał pochówku, podczas którego szczególną uwagę zwracano na „dekonstrukcję ciała”. Badacze wyjaśnili, że analogiczne ślady narzędzi kamiennych często odnajdywane  są na kościach z tej epoki.

Po co to robiono

— Próba zrozumienia powodów, dlaczego te pierwotne społeczności rozczłonkowywały ciała była jedną z intryg tego badania. W społecznościach z przeszłości genealogia bardziej dotyczyła tożsamości grupy. To najwyraźniej miało realne znaczenie w Irlandii neolitu – zasugerował  Sam Moore.

Powtórna analiza kości wyjawiła naukowcom wysoki poziom trudności i różnorodność rytuałów pogrzebowych. Takie rytuały, zdaniem ekspertów, odgrywały w starożytnych wspólnotach szczególną rolę, bo pozwalały na utrzymanie duchowej więzi z przodkami.