„Wirtualna Polska" przepowiadała, że na przełomie 2017 i 2018 to Kaczyński po ewentualnej dymisji Szydło przejmie władzę i przestanie udawać, że ktoś inny kieruje rządem. Tak się nie stało. Komentatorzy usiłują dociec, czy stołek dla Morawieckiego juniora to była świadoma decyzja, czy wizerunkowa konieczność. Pojawiła się teoria, że prezes stał się zakładnikiem swojej decyzji z 2015, kiedy po raz pierwszy zatrudnił szefa rządu z katalogu.
Raczej wątpliwym jest, aby widział w Mateuszu Morawieckim swojego następcę. Młody polityk nie jest żadnym wizjonerem, jest finansistą pokroju Ryszarda Petru, który najchętniej wprowadziłby więcej udogodnień dla małego i średniego biznesu — ale chcąc pozostać w rządzie, musiał podporządkowywać się kaprysom Elżbiety Rafalskiej.
Rozwiązania ułatwiające życie klasie średniej i podnoszenie ściągalności podatków przy jednoczesnym odżegnywaniu się od lewicowych rozwiązań (jak wprowadzenie podatków progresywnych) to domena Nowoczesnej. Morawiecki nie da rady podkraść jej wyborców, za to może stracić dotychczasowych — którzy nagły zwrot od socjalu i przywracania godności do biznesu uznają za zdradę. Wątpliwe, aby „zdobył zaufanie kręgów biznesowych", te bowiem są elektoratem bardzo nieufnym i prędzej uwierzą Platformie, która zapewniała im ciepłą wodę w kranie, nie zamykając sklepów w niedzielę.
Poglądy autora mogą być niezgodne ze stanowiskiem redakcji.