Słynne mumie dwóch braci, Khnum-Nakhta i Nakht-Ankha, zostały znalezione w 1907 roku przez zespół brytyjskich archeologów i pracowników przeprowadzających wykopaliska na starożytnym cmentarzu z czasów XII dynastii faraonów, mieszczącym się we wsi Deir Rifech, 200 km od Kairu.
Sarkofagi tych mumii były pokryte hieroglifami, świadczącymi o tym, że obaj byli wysokiej rangi urzędnikami, "dziećmi gubernatora" i kapłanami boga Chnuma. Sądząc na podstawie napisów, ich matką była ta sama kobieta, nosząca imię Chnum-aa, co przywiodło odkrywców mumii do stwierdzenia, że byli braćmi.
Drosou i jej zespół rozwiązali tę zagadkę odtwarzając pełne mitochondrialne DNA mumii – niewielką część genomu, który zawarty jest w mitochondriach i przekazywany jest dzieciom od matki.
Jak pokazała analiza, Khnum-Nakht i Nakht-Ankh rzeczywiście byli braćmi po linii matki, należeli do tej samej haplogrupy М1а1, i mieli podobny zestaw drobnych mutacji w mitochondrialnym DNA. Dziś potomkowie tej haplogrupy mieszkają na terytorium wschodniej i południowej Azji, a także Bliskiego Wschodu.
Z drugiej strony, jak uważają naukowcy, mieli oni różnych ojców. Na korzyść tego twierdzenia przemawiają poważne różnice w strukturze poszczególnych fragmentów chromosom Y, których pełnej struktury nie udało się jednak odtworzyć. Zdaniem badaczy, możliwe są zatem dwa wariaty pokrewieństwa: Khnum-Nakht i Nakht-Ankh mogli być braćmi rodzonymi lub przyrodnimi.