Radziecki pociąg jądrowy był zmorą USA

Jedna z najbardziej przerażających broni ZSRR, zwana na Zachodzie „skalpel”, zamaskowana jako zwykły pociąg i przez to jeszcze bardziej złowieszcza. Z wyglądu był to zwyczajny pociąg, który nie różnił się od składów codziennie przybywających na stacje.

Ale to on stał się cierniem w oczach Amerykanów, którym nie udało się zbudować takiego potwora i dla krajów NATO. Takie składy nazywano BKKR — Bojowy Kolejowy Kompleks Rakietowy. W latach 1987-1994 w ZSRR istniało 12 śmiercionośnych pociągów RT-23 UTTH „Mołodiec”. Były nazywane „pociągami widmami” i ten przydomek był całkowicie zgodny z rzeczywistością, wszak były one zamaskowane pod „zwykłe” pociągi. Mówiono, że nawet doświadczeni kolejarze nie mogli odróżnić „specjalnego rejsu” od standardowego pociągu z odległości 50 metrów. W krajach NATO system został ochrzczony SS-24 Scalpel.

Opracowanie tych pociągów rozpoczęło się od rozporządzenia Ministerstwa Obrony, podpisanego w styczniu 1969 roku, ale prawie dwie dekady trwało, zanim „Mołodiec” stanął w gotowości bojowej. 

Naukowiec A. F. Utkin, który opracował kompleks startowy i wagony oraz W. F. Utkin, autor rakiety nośnej, musieli pogodzić rzeczy nie do pogodzenia — zapakować wyrzutnię oraz trzystopniową międzykontynentalną rakietę balistyczną z głowicą nuklearną do wagonu.

W dniu Apokalipsy wydarzenia miały się rozwijać w następujący sposób. Górna część wagonów odchyla się na bok, a gigantyczne pociski zajmują pozycję pionową, budząc się ze snu. Puszka Pandory jest otwarta. Start! Rakiety wznoszą się na kilkadziesiąt metrów, następnie włącza się silnik, a „Skalpele” pędzą do celu. Każdy taki „ptak” mógł przelecieć do 11 tysięcy kilometrów.

Zalety i wady BKKR są oczywiste. W przeciwieństwie do ciągników, pociągi, z których każdy obsługiwało ponad 70 osób, są bardzo mobilne i mogą przejechać ponad tysiąc kilometrów dziennie. Są trudne do zauważenia dla satelitów, choć uważać  zamaskowanego "Mołodca" za niewidoczny przeszkadzały jego trzy lokomotywy. Co do oczywistych wad, to główną była ogromna masa, która wywierała zwiększony nacisk na tory kolejowe.

Po spotkaniu Michaiła Gorbaczowa i brytyjskiej premier Margaret Thatcher, które odbyło się w 1991 roku, strony osiągnęły porozumienie, że żaden "Mołodiec" nie opuści miejsca stałego rozmieszczenia i nie wjedzie na tory kolejowe, nawet jeśli pozostanie jednostką bojową.

To był początek końca radzieckiego BKKR. Zgodnie z traktatem z 1993 roku o redukcji strategicznej broni ofensywnej, Rosja zobowiązała się do usunięcia wszystkich pocisków przed rokiem 2003. Z dziesiątką „Mołodców" postąpiono zgodnie z „najlepszymi tradycjami” poradzieckiej Rosji — pomimo wycofania kraju z traktatu, w okresie od 2003 do 2007 roku zostały po prostu zniszczone. Dwa składy zamieniono w eksponaty: jeden znajduje się w muzeum sprzętu kolejowego na Dworcu Bałtyckim w Petersburgu, a drugi w Muzeum Techniki AutoWAZ.