W podobnym tonie wypowiedział się również sam Władimir Putin. Wręczając 11 kwietnia listy uwierzytelniające nowym ambasadorom z 17 państw, prezydent Rosji powiedział, że sytuacja na świecie staje się coraz bardziej chaotyczna. Tym niemniej wyraził nadzieję, że zdrowy rozsądek ostatecznie zwycięży, a stosunki międzynarodowe będą bardziej konstruktywne.
Jednak zwykłym ludziom ciężko jest w to uwierzyć. Chaotyczne wpisy na oficjalnym Twitterze prezydenta USA nie napawają bynajmniej optymizmem. Chociaż może się wydawać, że po strasznych groźbach i buńczucznych wypowiedziach Trump ni stąd ni zowąd przemyślał swoje zachowanie.
A teraz przypomnijmy poprzedniego tweeta Trumpa: "Rosja obiecuje zestrzelić wszystkie rakiety wystrzelone w Syrię. Rosjo, szykuj się, ponieważ one nadejdą, piękne, nowe i "mądre". Nie powinniście mieć za partnera Zwierzęcia Zabijającego Gazem, które zabija ludzi i sprawia mu to przyjemność!" — grzmiał amerykański prezydent.
Ciekawą lekturą będą także wpisy na Twitterze Trumpa sprzed kilku lat. W 2013 roku wówczas jeszcze zwykły amerykański miliarder uprzedzał prezydenta Baracka Obamę: nie należy pchać się do Syrii! Nazywał nawet pierwszego czarnoskórego gospodarza Białego Domu „głupim przywódcą" — za to, że proponował on wprowadzić strefę zakazu lotów nad syryjskim terytorium. I aż do rozpoczęcia kampanii prezydenckiej twierdził, że Syryjczycy to nie amerykański problem.
To, że prezydent USA miota się jak ryba w sieci, jest akurat zrozumiałe. Doprowadziwszy świat do granicy, za którą nie widać niczego, oprócz radioaktywnego popiołu,chyba każdemu puściłyby nerwy. Tymczasem brytyjska premier Theresa May okazała się mniej odporna na stres: chociaż pomogła rozkręcić skandal z „otruciem Skripali", to kiedy doszło do wysłania okrętów wojskowych do Syrii, schowała głowę w piasek.
Co więcej — w powietrze wzbił się Boeing E-4B Nightwatch, znany jako samolot „Sądnego Dnia". Jest on przeznaczony dla wyższego kierownictwa USA, w tym prezydenta i stanowi punkt dowódczy, który może funkcjonować nawet w przypadku wymiany uderzeń nuklearnych.
Tak więc Trump zrobił wszystko, żeby pokazać swoją gotowość do wojny. Oczywiście są to metody, typowe dla geniusza biznesu, który stosował je wcześniej wobec swoich konkurentów: najpierw trzeba „przycisnąć", a potem być łagodnym jak baranek i zaprosić ofiarę do stołu negocjacyjnego — gdzie również rozmawia się z nią z pozycji siły. Jednak w polityce nie chodzi przecież o stratę kilku czy kilkunastu miliardów dolarów. Stawka jest o wiele wyższa — w rękach międzynarodowych przywódców są bowiem losy całego świata.
Generałowie i admirałowie w stanie spoczynku, którzy mogą pozwolić sobie na obszerniejsze komentarze również opisali możliwe scenariusze rozwoju sytuacji. Wszystkie sprowadzają się do tego, że lokalne starcie rosyjskich i amerykańskich sił jest całkiem prawdopodobne.
Eksperci nie mają żadnych wątpliwości, że Rosja i Zachód wyszły na nowy poziom konfrontacji. To, co się obecnie dzieje można już nazywać drugim kryzysem kubańskim.
Niestety w stosunkach z Zachodem, a zwłaszcza z USA normalizacja stosunków jest możliwa tylko poprzez eskalację konfliktu. Waszyngton nie rozumie niestety innego języka. I Donald Trump uspokoi się dopiero wtedy, kiedy dotrze do niego, jaką siłą dysponuje przeciwnik: tym bardziej, że do tej pory Ameryka nie miała z nią nigdy do czynienia.
Poglądy autora mogą być niezgodne ze stanowiskiem redakcji.
