Na dnie oceanu odkryto prehistoryczną „superszosę” (foto)

Naukowcy są zgodni co do tego, że 270 mln lat temu dno oceaniczne było martwą strefą, miejscem, gdzie nie istniały jakiekolwiek przejawy życia, ponieważ brakowało tlenu, by mogło się rozwijać. Jednak Brian Pratt z University of Saskatchewan w Kanadzie uważa, że to nie do końca prawda.

Na dnie, a dokładniej pod nim, żyły prymitywne pierścienice. Jako dowód Pratt podaje swoje znalezisko – prehistoryczną „superszosę", którą wyżłobiły te stworzenia.

Tzw. „superszosy" to przeplatające się systemy tuneli o różnej szerokości – od 0,5 mm do 1,5 cm, które zostały najprawdopodobniej wydrążone przez wieloszczety (Polychaeta). Pratt odkrył te korytarze, badając skały osadowe w kanadyjskich Górach Mackenzie. Co więcej, podczas dokładniejszej analizy naukowiec odkrył także inne, większe i krótsze tunele. Zdaniem Pratta, pierścienice były atakowane w tych miejscach przez większe drapieżniki, które czuły zdobycz pod ziemią.

Brian Pratt z University of Saskatchewan w Kanadzie obok prehistorycznego „superszosy”

© Zdjęcie : University of Saskatchewan

Systemy tuneli nie są widoczne gołym okiem – Prattowi udało się je sklasyfikować, badając ukształtowanie powierzchi przy pomocy specjalnego skanera. Fakt, że podziemne „superszosy", a nawet skamieniałości pierścienic zachowały się tak dobrze, naukowiec wiąże z brakiem tlenu, dzięki czemu zostały zahamowane procesy rozkładu.