Konstrukcja satelitów została opracowana na Moskiewskim Państwowym Uniwersytecie Techniczny, a instrumenty do badania Słońca w zakresie rentgenowskim powstały w FIAN.
Żagiel będzie używany do zmiany orbity – po wejściu na orbitę na wysokości 600 km koła zamachowe i cewki magnetyczne pomogą satelicie rozkręcić się, a siła odśrodkowa doprowadzi do otwarcia żagla. Na tej wysokości atmosfera nadal utrzymuje gęstość, dlatego lekki aparat o dużej powierzchni może na niej zahamować. Przy pomocy takiego kontrolowanego spadku można obniżyć orbitę i zwolnić prędkość bez użycia silników. Po osiągnięciu pożądanej orbity żagiel można złożyć – system jest wielokrotnego użytku.
Jeśli misja „Jarilo” odniesie sukces, kolejne aparaty mogą zostać wyposażone w większy żagiel i wysłane na Księżyc. Żaglówka będzie w stanie dotrzeć do satelity w ciągu 2 lat, poruszając się pod wpływem strumienia naładowanych cząstek ze Słońca i bez użycia paliwa.
