Cybernetyczne bezpieczeństwo po rosyjsku – wideo

Profesor Stanisław Tkaczenko, kierownik programu magisterskiego „Dyplomacja Federacji Rosyjskiej i obcych państw” Uniwersytetu w Petersburgu, wygłosił otwarty wykład w Rosyjskim Centrum Nauki i Kultury w Warszawie. Tematem wykładu było: „Cyberbezpieczeństwo i polityka światowa: widok z Rosji”.

Profesor twierdzi, że analiza obecnego stanu sytuacji w dziedzinie bezpieczeństwa cybernetycznego prowadzi nas do smutnego wniosku, że trudno dziś wyrwać się z „błędnego koła” cybernetycznego wyścigu zbrojeń. A jutro może to być po prostu niemożliwe. Profesor mówił o tym, jakie są stanowiska poszczególnych państw w odniesieniu do zagrożenia cyberkonfliktem? Jakie są w tym interesy Rosji i jak należy ich bronić.

Infrastruktura gospodarki cyfrowej znajduje się w suwerennych państwach i jest własnością prywatną, chociaż jest regulowana przez władze państwowe na poziomie krajowym, a także przez Internet Domain Name i IP Address Management Corporation na poziomie globalnym.

Przesuwając konkurencję między krajami, a czasem konflikty międzypaństwowe w Internet, poszczególne kraje mogą myśleć, że te „strategiczne frywolności” nie będą w stanie zniszczyć chęci obywateli do życia w pokoju z sąsiadami, a jedynie staną się narzędziami do „dostrojenia” relacji międzypaństwowych.

W poprzednich wiekach taka polityka nazywała się „dostosowaniem równowagi sił”.

Zdaniem profesora Tkaczenko zadaniem dzisiejszych naukowców jest ostrzeganie polityków i urzędników państwowych, żeby zwracali jak największą uwagę na dziedzinę cyberbezpieczeństwa, a także prowadzili politykę pełną odpowiedzialności i dialogu zarówno w ramach stosunków dwustronnych, jak i na poziomie globalnym. Zanim będzie za późno, należy określić zasady gry, uzgodnić standardy bezpieczeństwa w cyberprzestrzeni oraz ogólne zasady identyfikowania zagrożeń i przeciwdziałania im w ramach interakcji międzyrządowych.

Zagrożenie nowym rodzajem konfliktu – wojną cybernetyczną – staje się ogromnym wyzwaniem dla istniejącego systemu regulacji stosunków międzynarodowych. Reżim ten opiera się na tradycyjnym podejściu do wojny jako konfrontacji między państwami, które wykorzystują siły zbrojne do realizacji swoich interesów. Takie działania są regulowane przez prawo międzynarodowe, a próby zakłócenia porządku światowego udaremniają wysiłki Rady Bezpieczeństwa ONZ, przede wszystkim dzięki działaniom pięciu stałych członków.

Ale dzisiaj pojawiła się sytuacja, która wymaga stworzenia nowego systemu bezpieczeństwa, który uwzględni transnarodowy charakter cyberataków i przyjmie innowacyjne formy współpracy międzynarodowej w celu ich przezwyciężenia.

14 stycznia 2014 r. Rosyjski minister obrony podpisał rozkaz utworzenia dowództwa cybernetycznego w Sztabie Generalnym Rosyjskich Sił Zbrojnych.

Głównym jego zadaniem jest ochrona przed nieuprawnioną ingerencją w elektroniczne systemy sterowania w Rosji. Ale także inne ważne zadania: scentralizowane prowadzenie operacji cyberwojennych, zarządzanie i ochrona wojskowych sieci komputerowych w Rosji, ochrona rosyjskich wojskowych systemów kontroli i łączności przed cyberterroryzmem oraz niezawodne zamykanie przepływających przez nie informacji przed potencjalnym wrogiem.

To w dużym skrócie najważniejsze tezy wywiadu profesora Tkaczenki.

Po zakończeniu imprezy zapytałem go, jak Rosja może wpłynąć na bezpieczeństwo cyberprzestrzeni na świecie, w sytuacji gdy u nas, w Polsce i na Zachodzie, jest uznawana za zagrożenie dla tego bezpieczeństwa.

Wszak wiadomo, że wszystkim sterują rosyjscy hackerzy, a rosyjskie specsłużby wybrały Amerykanom Trumpa, Francuzom Macrona, a Niemcom Merkel.

Nam pewnie Andrzeja Dudę, ale o tym usłyszymy pewnie dopiero jak się zacznie kampania prezydencka.