Tajemnica najstarszych rzeźb na Ziemi została rozwiązana

Przez długi czas wierzono, że słynne figurki zwane „Paleolitycznymi Wenus” to wizerunki Bogini Matki, symbol płodności i prokreacji. Naukowcy ze Stanów Zjednoczonych i Zjednoczonych Emiratów Arabskich udowodnili, że rzeźby raczej odzwierciedlają wyobrażenia starożytnych ludzi o idealnej kobiecej figurze.

Wyniki badań opublikowano w czasopiśmie „Obesity”.

W całej Eurazji, od Pirenejów po jezioro Bajkał, w warstwach kulturowych górnego paleolitu, archeolodzy znajdują wiele figurek przedstawiających otyłe kobiety. Są to tak zwane „Paleolityczne Wenus” – najstarsze rzeźby wykonane ludzkimi rękami. Najstarsze z nich mają 38 tysięcy lat.

Naukowcy z Uniwersytetu Kolora zauważyli, że figurki Wenus są zbyt realistyczne dla kobiet otyłych lub w ciąży, aby mogły być zwykłymi symbolami.

Przedstawiciele kultury oryniackiej, przybyli do Europy podczas ocieplenia międzylodowcowego około 48 tysięcy lat temu. Polowali na jelenie, konie i mamuty za pomocą włóczni zakończonych kością. Latem jedli ryby, jagody, orzechy i korzenie roślin.

Ale gdy temperatura ponownie zaczęła spadać, a lodowce wzrosły, ludzie kultury oryniackiej zaczęli mieć problemy z ciepłem i odżywianiem. Niektóre grupy łowców-zbieraczy wymarły, inne przeniosły się na południe, aby szukać schronienia w lasach.

W tym czasie pojawiły się „grube” figurki. Rozmiar wszystkich figurek wynosi od 6 do 16 centymetrów długości. Wykonano je z kości, kłów mamuta, miękkch gatunków skał, rogów lub gliny. Niektóre z nich mają dziurki – noszono je jako amulety.

Niektóre z najwcześniejszych dzieł sztuki na świecie to tajemnicze postacie otyłych kobiet z łowców-zbieraczy epoki lodowcowej w Europie, gdzie nikt w ogóle nie spodziewał się otyłości – powiedział kierownik badania profesor Richard Johnson, doktor medycyny, specjalizujący się w chorobach nerek i nadciśnieniu oraz posiadający licencjat z antropologii.

„Udowadniamy, że te figurki odpowiadają ekstremalnemu stresowi pokarmowemu” – dodał.

Porównując dane antropometryczne figurek – stosunek talii do bioder i ramion – autorzy stwierdzili, że te znalezione najbliżej lodowców były najbardziej otyłe w porównaniu do tych znalezionych na południu.

Zdaniem naukowców otyłość u ludów północnych stała się stanem pożądanym. Kobiety z nadwagą w okresie niedoborów żywieniowych lepiej nosiły dziecko w ciąży niż kobiety szczupłe. Tym samym figurki mogły mieć znaczenie duchowe, być rodzajem fetyszu lub talizmanu, który chroniłby kobietę w czasie ciąży, porodu i karmienia piersią.

„Figurki pojawiły się jako ideologiczne narzędzie pomagające poprawić płodność i przeżycie matek i noworodków” – wyjaśnia Johnson. „W ten sposób estetyka sztuki pomogła starożytnym ludziom przystosować się do coraz bardziej surowego klimatu” – dodał.

Wiele figurek jest mocno zużytych, co wskazuje, że były to pamiątki. Naukowcy twierdzą, że kobiety wchodzące w okres dojrzewania mogły otrzymać je od swoich matek jako życzenie sytego życia i udanego porodu.