Seks, seks, seks!

Minister edukacji usiadł i pomyślał. I wykombinował: Jeśli zakażemy polskim uczniom edukacji seksualnej w szkole, to nie będą uprawiać seksu! Tylko że to tak nie działa. Edukacja seksualna typu A dziś oznacza „anarchronizm”.

Przemysław Czarnek na twitterowym czacie został zapytany o edukację seksualną w szkole. „Mógłbym zadać pytanie, a czego pani brakuje wychowaniu do życia w rodzinie? Bo wie pani, uczyłem się właśnie dokładnie takiej samej edukacji seksualnej i szczęśliwie dochowałem się dwójki dzieci. Wszystko umiem, niczego mi nie brakuje. Szanowni państwo, skupcie się na nauce, na zdobywaniu wiedzy z podstaw programowych. Na seks przyjdzie czas” – odpowiedział.

Zastanówmy się, dlaczego nie ma racji.

"Skupcie się na nauce, na seks przyjdzie czas"- Przemysław Czarnek w odpowiedzi na pytanie licealistki o edukację seksualną w szkołach. #SuwRoom

Przerażające i przykre to słowa z ust Ministra Edukacji Narodowej! Brak odpowiedniej edukacji seksualnej w szkołach to realny problem!

— Ewa Popek (@popek_ewa) January 18, 2022

„Czego brakuje wychowaniu do życia w rodzinie?”

Przede wszystkim brakuje wyzwolenia od stereotypów. Kobieta w podręcznikach do WDŻ to przede wszystkim żona i matka, pozostająca w tradycyjnych relacjach z mężem. In vitro oraz antykoncepcja przedstawiane są jako szkodliwe.

W podręczniku dla 2 klasy LO, cytowanym m.in. przez Oko.press, znajdziemy na przykład takie kwiatki: „Po pierwsze, hormonalne pigułki antykoncepcyjne powodują pewien odsetek wczesnych aborcji ze względu na swoje działanie wczesnoporonne. Po drugie, stosowanie antykoncepcji sprzyja przygodnym kontaktom seksualnym w nietrwałych relacjach. Po trzecie, mentalność antykoncepcyjna ułatwia akceptację aborcji”.

Dowiadujemy się także, że aborcja jest zawsze traumatycznym przeżyciem, a najpopularniejszą formą przeprowadzania zabiegu jest „skrobanka”.

Okazuje się, że nauka kościoła katolickiego została tutaj przedstawiona jako oficjalna moralna doktryna na wszystkich uczniów.

„Uczyłem się dokładnie tak i żyję”

Bardzo możliwe, bo polskiej szkole nigdy nie było edukacji seksualnej innej niż ta typu A (abstynencja) poza inicjatywami organizacji pozarządowych, które w ostatnich latach usiłowały nieco nadgonić nasze braki w edukacji w porównaniu do szkół funkcjonujących mentalnie w XXI, a nie w XIX wieku.

Zarówno Barbara Nowak jak i Przemysław Czarnek obawiają się „seksualizacji” i używają tego słowa zamiennie z „edukacja seksualna”. Choć edukacja seksualna nie równa się zachęcaniu do rozwiązłości czy porzucenia dążenia do założenia kochającej rodziny.

„Doświadczenia krajów, w których edukacja seksualna jest obowiązkowa od lat, dostarczają dowodów na jej pozytywne skutki. Należy wśród nich wymienić:

- czytamy w Biuletynie Rzecznika Praw Obywatelskich w artykule z 2019 roku.

Przemysław Czarnek podczas Kongresu Nauczycieli Wychowania do Życia w Rodzinie obiecał, że WDŻ będzie priorytetem w edukacji. Tylko że na tych zajęciach uczniowie nie dowiedzą się o chorobach przenoszonych drogą płciową i jak się przed nimi ochronić, nie zweryfikują wizji seksu wziętej z pornosów ani nie dowiedzą się, że prezerwatywa zrobiona z torebki śniadaniowej nie działa.

– Edukacja seksualna w szkołach jest konieczna. To jest jakaś obsesja. Wszędzie widzą ten seks – podsumowuje Krzysztof Baszczyński ze Związku Nauczycielstwa Polskiego czat z ministrem Czarnkiem.