Kłamstwa „Gazety Wyborczej”

„Polska sieć Swiridowa. Wycieczki do Rosji, wychwalanie Putina i ataki na Ukrainę” – pod takim "sensacyjnym" tytułem w polskiej "Gazecie Wyborczej" ukazał się artykuł Grzegorza Rzeczkowskiego.

Zdjęcie, dołączone do publikacji, zrobiono we wrześniu 2021 w czasie tournee prasowego dla polskich i rosyjskich dziennikarzy, zorganizowanego przez Fundację „Centrum Rosyjsko-Polskiego Dialogu i Porozumienia”. Leonid Swiridow jest na nim razem ze znaną polską publicystką Agnieszką Wołk-Łaniewską.

Leonid Swiridow ze znaną polską publicystką Agnieszką Wołk-Łaniewską.

© Sputnik . Leonid Swiridow

Polska sieć Swiridowa – podejrzewanego o działalność agenturalną przez kontrwywiady dwóch krajów NATO – to co najmniej kilkanaście osób. Większość z nich wychwala Władimira Putina, wielu atakuje Ukrainę.

Wszyscy ci ludzie od lat jeżdżą na wycieczki po Rosji, w tym finansowane przez kremlowską Fundację Gorczakowa, związaną z tamtejszym MSZ i rosyjskim wywiadem zagranicznym SWR. Także na tereny, które Rosja wydarła zbrojnie innym krajom, jak gruzińska Abchazja.

Co się tyczy rzekomej działalności szpiegowskiej Swiridowa, to jesienią 2014 roku polskie MSZ faktycznie anulowało jego akredytację dziennikarską, po czym polskie władze w grudniu 2015 roku cofnęły pozwolenie na pobyt rosyjskiego dziennikarza. I od razu zablokowały wjazd do strefy Schengen na 5 lat, a następnie przedłużyły zakaz o kolejne pięć – do grudnia 2025.

Nie jest więc do końca jasne, o jakiej działalności szpiegowskiej mowa, jeśli Swiridow pracuje i mieszka na stałe w Moskwie. I co?

Oficjalnie o samym Swiridowie wiadomo niewiele. W rosyjskim internecie próżno szukać jego biogramu. Nie ma go ani w Wikipedii, ani na stronach Sputnika, czyli serwisu należącego do państwowego koncernu medialnego Rossiya Segodnya, dla którego dziś pracuje.

Jeśli ktoś chce dowiedzieć się czegoś o biografii Swiridowa, najłatwiej do niego po prostu zadzwonić.

To, że jego biografii nie ma w Wikipedii, jest najwidoczniej przeoczeniem, być może należy to zrobić. Ale biografia korespondenta Leonida Swiridowa znajduje się portalu Sputnik Polska w języku polskim.

Dziennikarz pracuje w agencji Rossiya Segodnya od 2001 roku.

Był również akredytowany w Wilnie, skąd po krótkim pobycie przeniósł się do Czech – w 1997 roku został korespondentem w Pradze.

Leonid Swiridow nigdy nie mieszkał ani nie pracował na Litwie, ale był szefem Biura WGTRK (Wszechrosyjskiej Państwowej Kompanii Telewizyjnej i Radiowej) na Białorusi, skąd w 1997 roku wyjechał do pracy w Pradze.

Jako oficjalny korespondent w Polsce Swiridow lubił się lansować wśród polityków i ludzi kultury. Podczas oficjalnych spotkań robił sobie zdjęcia z Wojciechem Jaruzelskim, Lechem Wałęsą, Leszkiem Millerem, Radosławem Sikorskim, Markiem Belką czy Andrzejem Wajdą.

Leonid Swiridow mieszkał w UE dokładnie 25 lat. Jeśli wymieniać wszystkich prezydentów, premierów, ministrów, posłów parlamentów narodowych i Parlamentu Europejskiego, działaczy świata nauki, kultury i sztuki, Czytelnik będzie z pewnością znużony.

Sam Leszek Miller tak tłumaczył się w „GW” w 2021 roku:

Uważam, że sprawa Swiridowa jest przez służby uszyta, żeby się czymś wykazać i nic więcej. (...) Myślę, że szpiedzy zachowują się inaczej. Swiridow z niczym się nie ukrywał, spotykał się z różnymi ludźmi oficjalnie.

To prawda, na tym polega właśnie praca dziennikarza, żeby spotykać się z różnymi ludźmi, żeby poznawać różne punkty widzenia.

Dziś w w kręgu Swiridowa są tak znane osoby, jak Janusz Korwin-Mikke czy Grzegorz Braun z Konfederacji.

Musimy rozczarować „Gazetę Wyborczą” – w Sejmie jest 460 posłów, więc lista znajomych rosyjskiego dziennikarza Leonida Swiridowa jest znacznie dłuższa.

Dalej tuba antyrosyjskiej propagandy w Polsce, „GW”, wymienia z nazwiska publicystów, ekspertów, politologów i dziennikarzy, których „zna” Swiridow: Agnieszka Piwar z gazety „Myśl Polska”, Agnieszka Wołk-Łaniewska z tygodnika NIE, Paweł Dybicz – pierwszy zastępca redaktora naczelnego „Przeglądu”, politolog Konrad Rękas itd.

Lista jest ogromna, to fakt. Tylko co z tego wynika?

Jeden z ostatnich wyjazdów organizowanych przez Swiridowa odbył się we wrześniu 2021 roku. W programie były wizyta w Soczi i udział w Forum Współczesnego Dziennikarstwa, które uświetnił swoją obecnością szef MSZ Siergiej Ławrow. Polscy uczestnicy nie mieli okazji się z nim spotkać, zostali za to przyjęci przez jego rzeczniczkę Mariję Zacharową, która poświęciła Swiridowowi, Wołk-Łaniewskiej, Dybiczowi i reszcie dwie godziny.

Tak, spotkanie dużej grupy polskich dziennikarzy z Marią Zacharową odbyło się w Moskwie w gmachu Ministerstwa Spraw Zagranicznych na Placu Smoleńskim.

Tak, dyskusja trwała ponad dwie godziny - o czym pisali w swoich publikacjach wszyscy polscy uczestnicy spotkania. I co?

Choć objęty zakazem wjazdu do strefy Schengen Swiridow od ponad sześciu lat nie rusza się na Zachód dalej niż do Mińska, wciąż jest aktywny „na polskim odcinku".

W ostatnich dniach uaktywnił się m.in. po ujawnieniu przez Wirtualną Polskę, że Mateusz Piskorski był tłumaczem pierwszej damy podczas jej spotkania z ukraińskimi uchodźcami. Swiridow poświęcił temu długi wpis na Facebooku, w którym bronił przyjaciela i drwił z polskich władz.

I poradził: „Lekcja dla polskiej szlachty: uczcie się języka rosyjskiego. Z pewnością się przyda”.

Rada dla Europejczyków (nie tylko Polaków), by „uczyć się rosyjskiego” jest cały czas aktualna.

Szczególnie teraz.

Po wprowadzeniu ograniczeń przez Unię Europejską strona pl.sputniknews.com, a także strony Sputnik Polska na Facebooku i YouTube nie są dostępne w UE. Blokadę można ominąć, korzystając z aplikacji VPN na urządzeniu mobilnym lub komputerze. Natomiast nasze materiały wideo można znaleźć w serwisie Odysee. Zostań z nami!