Płaszcz ziemi zaczyna się na głębokości około 30 kilometrów i po osiągnięciu około 2900 kilometrów przechodzi w żelazowo-niklowe jądro planety. Ani jeden odwiert nie dotarł do płaszcza ziemskiego. Ale kamienne meteoryty z szeroko rozpowszechnionej grupy chondrytów – „gruz budowlany” będący pozostałością po czasach formowania się Układu Słonecznego – mają analogiczny do niego skład. Potwierdza to też analiza lawy wyrzuconej z głębin.
Z drugiej strony w chondrytach jest znacznie mniej ciężkich izotopów żelaza niż w niektórych wulkanicznych skałach. Ten brak korelacji do tej pory pozostawał tajemnicą. Ponadto dolna 200-kilometrowa warstwa płaszcza na granicy z jądrem wykazuje anomalne właściwości sejsmiczne. Udało się je wyjaśnić zespołowi Charlesa Leshera, profesora Uniwersytetu Aarhusa w Danii. Artykuł opublikowano w czasopiśmie Nature Geoscience.
Ponadto geolodzy przeprowadzili komputerową symulację migracji ciężkich izotopów żelaza na dużo szerszą skalę. Obliczenia pokazały, że te izotopy są w stanie nie tylko przenikać do płaszcza, ale też podnosić się wyżej. Wciągane przez pióropusz płaszcza, potrafią dosięgać skorupy ziemskiej i wydostawać się na powierzchnię z bazaltową lawą.
Klikając przycisk "Post", jasno wyrażają Państwo zgodę na przetwarzanie danych na swoim koncie w Facebooku w celu komentowania wiadomości na naszej stronie internetowej za pomocą tego konta. Szczegółowy opis procesu przetwarzania danych można znaleźć w Polityce prywatności.
Zgodę można wycofać, usuwając wszystkie pozostawione komentarze.
Wszystkie komentarze
Pokaż nowe komentarze (0)
w odpowiedzi na (Pokaż komentarzUkryj komentarz)