Latające gady w Afryce: znaleziono najniebezpieczniejsze miejsce w historii Ziemi

100 milionów lat temu Kem-Kem był pełen dzikich drapieżników, w tym latających gadów i drapieżników przypominających krokodyle. Zakrojony na szeroką skalę przegląd skamielin znalezionych na północnym skraju pustyni Sahara wykazał, że w tym miejscu dosłownie roiło się od różnych drapieżnych dinozaurów.

Międzynarodowy zespół naukowców opublikował w piśmie "ZooKeys" szczegółowy przegląd kopalnych kręgowców, odkrytych w ciągu prawie stu lat badań nad kredowymi klifami Kem-Kem w południowo-wschodnim Maroku. Zdaniem autorów praca ta „daje szczegółowy obraz epoki dinozaurów w Afryce”.

Dziś jest pustynny, ale 100 milionów lat temu obszar ten był zupełnie inny. Był tu rozgałęziony system rzeczny, zamieszkany przez dużą liczbę zwierząt wodnych i lądowych. Znaleziono tu między innymi skamieliny trzech największych drapieżnych dinozaurów znanych paleontologom: ośmiometrowego carcharodontozaura, którego zęby osiągały długość 20 centymetrów, deltadromeusa, wyróżniającego się niezwykle cienkimi kończynami tylnymi, a także kilka gigantycznych pterozaurów.

Najwyraźniej w tym regionie roiło się od różnych drapieżników.

Być może było to najbardziej niebezpieczne miejsce w historii Ziemi

– twierdzi główny autor Nizar Ibrahim.

Miejsce, w którym podróżnik w czasie nie przetrwałby długo.

W Kem-Kem przeważały wodne i podwodne bezkręgowce i kręgowce (około 85 procent całej znanej fauny), z których prawie wszystkie były drapieżnikami. Większość kręgowców, z wyjątkiem pterozaurów i dinozaurów, żyła wyłącznie lub głównie w środowisku wodnym. W tym samym czasie ssaki i ptaki w Kem-Kem były niezwykle rzadkie.

Według autorów badania na Ziemi nie ma porównywalnego współczesnego ekosystemu lądowego o podobnej tendencji do skupienia dużych drapieżników.

Aby zbadać faunę „najniebezpieczniejszego miejsca na Ziemi”, naukowcy zebrali ogromne ilości danych z muzeów paleontologicznych w różnych częściach globu. Badanie, które zostało stworzone przez ekspertów z uniwersytetów brytyjskich, amerykańskich, kanadyjskich i marokańskich, było największym badaniem kręgowców kopalnych na Saharze od 1936 roku, kiedy to niemiecki naukowiec Ernst Freiherr Stromer von Reichenbach opublikował swoją monografię na ten temat.