Wyniki badań opublikowało czasopismo „Cell”. Ludzie żyli nad brzegiem jeziora Bajkał od czasów górnego paleolitu i pozostawili po sobie bogate dowody archeologiczne.
W nowym artykule niemieckich naukowców z oddziału archeogenetyki Instytutu Antropologii Ewolucyjnej Maxa Plancka poinformowano o sekwencjonowaniu 19 genomów ludzkich z okolic Bajkału, w tym o jednym z najstarszych zarejestrowanych w tym regionie.
Wykorzystując fragmenty zębów znalezione w 1962 roku podczas wykopalisk na odcinku Ust-Kahta-3, naukowcy przy użyciu zaawansowanych metod biologii molekularnej przywrócili genom człowieka, który żył tu 14 tysięcy lat temu. W genomie znaleziono cechy syberyjskiej i amerykańskiej populacji. Jest to najstarszy znany dotychczas nosiciel genów rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej.
To badanie pokazuje najgłębszy związek między górnymi paleolitycznymi Syberyjczykami a pierwszymi Amerykanami – powiedział jeden z autorów badania He Yu, cytowany w komunikacie prasowym Instytutu Maxa Plancka.
- Uważamy, że może to rzucić światło na historię pojawienia się rdzennych Amerykanów – dodał.
Dane innych genomów z obszaru bajkalskiego wskazują na to, że ta populacja utrzymywała częste kontakty genetyczne z północnoeurazjatyckimi ludami, co doprowadziło do pojawienia się różnych typów mieszanych.
W pewnym stopniu tę złożoność genetyczną odziedziczyli pierwsi Amerykanie, wśród przodków których, oprócz Azjatów, byli najwyraźniej przedstawiciele ludów północnoeurazjatyckich.Znalezienie przez autorów badania patogenu dżumy Yersinia pestis też świadczy o szerokich kontaktach ludów Syberii Południowej w epoce brązu. U dwóch osobników genetycznie należących do typu północno-wschodnioazjatyckiego zidentyfikowano ten patogen pochodzący ze strefy stepowej, położonej daleko poza regionem. Co więcej, szczep Yersinia pestis odkryty przez naukowców jest zbliżony do współczesnego patogenu z regionu Morza Bałtyckiego w północno-wschodniej Europie.
Ta najbardziej wysunięta na wschód obecność prehistorycznych szczepów Yersinia pestis sugeruje przemieszczanie się ludzi na duże odległości w epoce brązu – powiedziała kolejna autorka badania Maria Spyrou.
W przyszłości autorzy planują poświęcić oddzielne badania naturze rozprzestrzeniania się dżumy na początku epoki brązu, gdy w Eurazji kształtowały się więzy międzyregionalne i interakcje kulturowe, a także kontynuować gromadzenie danych genetycznych, aby lepiej zrozumieć, w jaki sposób powstała pula genowa pierwszych rdzennych Amerykanów.
Klikając przycisk "Post", jasno wyrażają Państwo zgodę na przetwarzanie danych na swoim koncie w Facebooku w celu komentowania wiadomości na naszej stronie internetowej za pomocą tego konta. Szczegółowy opis procesu przetwarzania danych można znaleźć w Polityce prywatności.
Zgodę można wycofać, usuwając wszystkie pozostawione komentarze.
Wszystkie komentarze
Pokaż nowe komentarze (0)
w odpowiedzi na (Pokaż komentarzUkryj komentarz)