Opinie

Z opublikowanego przez „Krytykę Polityczną” raportu, zatytułowanego dość pesymistycznie „Cynizm polityczny Polaków”, wypływa wiele interesujących wniosków.

Wołodymir Wiatrowycz nie jest już szefem ukraińskiego Instytutu Pamięci Narodowej. Tę wiadomość w Polsce przyjęto z radością i ulgą niezależnie od opcji politycznej. Trudno o polityka bardziej konfliktowego niż Wiatrowycz. Być może teraz stosunki Warszawy z Kijowem na jakiś czas znormalnieją.

Pragmatyczni europejscy politycy widzą w Rosji raczej racjonalnego sojusznika niż ideologicznego wroga. Dostrzegają przy tym realia: sytuacja na Krymie nie ulegnie zmianie, a trudno wykluczać światowe mocarstwo ze wspólnoty międzynarodowej w nieskończoność.

W poniedziałek mieszkaniec Liberca Michal Šulc przyjechał na do Pragi i przykuł się łańcuchem do pomnika radzieckiego marszałka Iwana Koniewa na placu Interbrygady.

Europa regionów, wspólnota narodów, czy też sfederalizowane superpaństwo – przyszłość UE zajmuje dziś umysły polityków i politologów. Jaka koncepcja zwycięży?

Wiceminister cyfryzacji Artur Andruszkiewicz podjął wyzwanie obrony Polaków uciśnionych poprzez blokady na portalu Marka Zuckerberga. Jak mu poszło? Okazuje się, że Andruszkiewicz ujął się za 183 użytkownikami.

Wbrew pozorom – Polska nie ma własnej polityki wschodniej. To znaczy, oczywiście udaje, że takową posiada, ba, że jest w ogóle pionierem i liderem rosjoznawstwa na świecie. Sęk w tym jednak, że to… nieprawda.

Na warszawskiej Pradze odbyły się uroczystości upamiętniające 75. rocznicę walk stoczonych o prawobrzeżną część stolicy.

Wojciech Korkuć, artysta nazywany „naczelnym plakaciarzem PiS”, to autor między innymi obraźliwej grafiki „Achtung, RuSSia!”. W grudniu 2018 r. plakat wydrukowała „Gazeta Polska”. Dziś Wojciech Korkuć ma szansę zdobyć Nagrodę Mediów Publicznych w kategorii „obraz”.

Decyzja sądu UE w sprawie gazociągu Opal ma charakter polityczny, próbuje częściowo wypchnąć Rosję z rynku i zdyskredytować ją jako dostawcę paliwa, powiedział Sputnikowi szef niemiecko-rosyjskiej grupy w niemieckim Bundestagu, poseł z partii Alternatywa dla Niemiec Robbie Schlund.

Ambasada Izraela słusznie zareagowała oburzeniem na ujawnione ostatnio antysemickie wpisy jednego z sędziów, protegowanego Zbigniewa Ziobry.

Piątek trzynastego zaczął się od ostrej wymiany pomiędzy lewicowymi kandydatkami. Najpierw Monika Jaruzelska porównała duet Włodzimierz Czarzasty i Anna-Maria Żukowska - „drugim Kazimierzem i Izabel”, później równie mocno odpowiedziała jej rzeczniczka SLD.

Po raz pierwszy w Petersburgu odbyła się sesja Zgromadzenia Światowej Organizacji Turystyki (UNWTO), w której wzięli udział przedstawiciele ponad 150 krajów, w tym Polski.

„Jestem dziennikarzem, a więc człowiekiem czynu, nie malarzem. Gdy widzę robaka w owocu – nie snuję wizji. Zabijam robaka. A w polskim jabłku wciąż jest robak, zżera nasze państwo od środka”.

Przy pomocy wypaczonej historii i przekształcenia jej w narzędzie polityczne kontynent europejski jest psychicznie podzielony. Jednym z takich narzędzi jest stworzenie wizerunku wroga, a jednym z przykładów – stosunek do Rosji – twierdzi bułgarski politolog, ekspert ds. stosunków międzynarodowych Stanislav Bachev.

Polityką w Polsce od 2005 roku rządzi Jarosław Kaczyński, czy się to komuś podoba czy nie. To on i jego środowisko nadaje ton wszelkiej dyskusji, to on ukierunkowuje działania swoje i politycznych oponentów.

PiS twierdzi: „to nic takiego”, opozycja boi się, że to próba zatrzymania władzy za wszelką cenę. Faktem jest, że manewr partii rządzącej z przerwaniem ostatnich obrad Sejmu tej kadencji i przeniesieniem ich na październik jest niespotykany. Ale czy rzeczywiście niebezpieczny?

„Kryzys”, „recesja”, „depresja”, „spowolnienie gospodarcze” – są to określenia, które w ostatnim czasie coraz częściej słyszymy odnośnie stanu i perspektyw rozwoju tak gospodarki światowej, jak i polskiej.

W stosunkach pomiędzy Paryżem a Moskwą istnieje pozytywny trend. Czy można powiedzieć, że po sierpniowym przemówieniu prezydenta Macrona do francuskich dyplomatów kurs wobec Rosji naprawdę się zmienił?

Główną pomyłką Salviniego jest to, że zniszczył jedność partii centroprawicowych, która pomogła mu wygrać wybory, ponieważ chciał zostać szefem rządu – wyjaśnił przyczynę klęski Salviniego były minister w rządzie Berlusconiego.