The Guardian: Steinmeier ujawnił "niewygodną prawdę " o Rosji

Nawoływania szefa niemieckiego MSZ Franka-Waltera Steinmeiera do dialogu z Rosją i jego krytyka międzynarodowych ćwiczeń NATO w krajach bałtyckich oznaczają, że Angela Merkel podziela zdanie dyplomaty - uważa komentator gazety The Guardian Mary Dejevsky.

„Steinmeier jest ostrożnym politykiem i raczej nie odważyłby się na takie słowa, nie otrzymawszy co najmniej milczącego przyzwolenia ze strony kanclerz Angeli Merkel" — pisze Dejevsky.

Jej zdaniem, szef MSZ Niemiec zdobył się na „zadziwiające posunięcie", kiedy to w wywiadzie dla Bild am Sonntag oskarżył NATO — sojusz,  którego członkiem jest RFN — o „szczękanie bronią" i rozgrzewanie wojennej atmosfery na granicy z Rosją.

Jak zauważa niemiecka komentatorka, Steinmeier odstał od tych, którzy nawołują do karania Rosji, czym ujawnił „niewygodną prawdę": polityka sankcji nie uczyniła Rosji skorej do ustępstw i współpracy, za to wystawiła na cięgi stabilność Europy.

Jak powiedział komentatorka gazety, dyskusje na temat podejścia, jakiego należy trzymać się względem Rosji nie ucichały w zachodnich stolicach przez ostatnie kilka miesięcy, a teraz, na trzy tygodnie przed szczytem NATO w Warszawie, daną kwestię podjęto otwarcie.

Dejevsky komentuje niedawną decyzję Międzynarodowego Stowarzyszenia Federacji Lekkoatletycznych (IAAF) o wykluczeniu rosyjskich lekkoatletów z udziału w Igrzyskach Olimpijskich w Rio de Janeiro. Z jej punktu widzenia, politycy na Zachodzie chórem poprą decyzję — że niby to nauczy ona Rosję „jak właściwie się zachowywać". Jednak Dejevsky wyjaśnia, dlaczego ta opinia jest błędna.

Zakaz udziału rosyjskich sportowców w igrzyskach w Rio de Janeiro będzie oceniany, zdaniem autorki, jako przeżytek minionych czasów. Dejevsky ma na myśli wciąż jeszcze „wywołujący oburzenie" bojkot Letnich Igrzysk Olimpijskich 1980 roku w Moskwie, zainicjowany przez kraje zachodnie. Powodem bojkotu stało się wprowadzenie wojsk radzieckich do Afganistanu — przypomina Dejevsky.

Autorka dostrzega ironię w tym, że Sebastian Coe, który poparł obecną decyzję IAAF zdobył złoty medal właśnie na Olimpiadzie 1980 roku, nic sobie nie robiąc z bojkotu Wielkiej Brytanii. W 1980 roku Coe twierdził, że polityka nie powinna mieszać się do sportu, a przecież danego argumentu można z powodzeniem użyć w obecnej sytuacji.

Jednak, zdaniem Dejevsky, ten argument może być nieprzekonywujący dla Rosjan, którzy zadają sobie pytanie, dlaczego to sportowcy innych krajów, z wielce wątpliwymi wynikami testów antydopingowych nie zostali odsunięci od udziału w igrzyskach i dlaczego sankcje dotknęły właśnie tę dyscyplinę sportową, w której rosyjscy sportowcy odnoszą wspaniałe rezultaty. Rosjanie odbierają tę niesprawiedliwość jako element wrogiego stosunku Zachodu wobec Moskwy, na który składają się nie tylko sankcje, ale też rozszerzenie NATO i rezygnacja ze współpracy z Rosją jak równy z równym. Działania Zachodu oceniane są przez Moskwę jako wariant zachodniej wojny hybrydowej — czytamy w artykule.

Polityka „represywnej izolacji" nie przyniesie żadnej korzyści. „Najwyższy czas wypróbować inne podejście" — reasumuje Dejevsky.