„The National Interest”: 5 najpotężniejszych armii do 2030 roku

„The National Interest” prognozuje, jaki będzie układ sił wojskowych do 2030 roku, kiedy główne armie świata dostosują się do nowych sposobów prowadzenia działań zbrojnych.

Wraz z zakończeniem ziemnej wojny przesunął się punkt ciężkości w operacjach wojskowych. Obecnie stosunkowo rzadko dochodzi do sytuacji, kiedy w walkach o terytorium ścierają się doktrynalnie i technologicznie podobne siły zbrojne. Przegotowanie do takich działań zbrojnych jest nadal ważne, ale na pierwszy plan stopniowo wysuwają się operacje policyjne i przeciwko powstańcom.

Ranking sporządzono, próbując znaleźć odpowiedź na trzy pytania: czy armia posiada dostęp do zasobów narodowych (w tym innowacyjnej bazy technologicznej), czy ma wystarczające poparcie ze strony władz politycznych (które nie pozbawiłyby ją przy tym niezależności) oraz czy ma możliwość testowania innowacji w realnych warunkach.

Rosja

Po zakończeniu zimnej wojny armia rosyjska przechodziła przez trudny okres transformacji i przywracania dostępu do zasobów. W warunkach wzrostu gospodarczego otrzymała zastrzyk środków, a reforma elitarnych jednostek w różnych latach pozwoliła Rosji na przeprowadzenie dwóch udanych operacji w Czeczenii i Osetii Południowej.

W przyszłości wojska lądowe mogą mieć problem z dostępem do technologii wytwarzanych przez rosyjski przemysł zbrojeniowy, który dopiero co odbudowano po rozpadzie ZSRR i radzieckiego kompleksu zbrojeniowego. Według pisma, armia rosyjska długo zachowa swoją przewagę w postaci liczebności i siły psychologicznej składu osobowego.

USA

„The National Interest” pisze, że armia USA do 2030 roku zachowa swój status najpotężniejszej siły lądowej na świecie. Wysoki poziom gotowości amerykańskich żołnierzy zostanie utrzymany kosztem rozwoju systemu innowacji w przemyśle obronnym, dostępnego dla wszystkich rodzajów wojsk Sił Zbrojnych USA – marynarki wojennej, sił powietrznych i piechoty morskiej.

Ponadto armia amerykańska jest w „formie”. USA toczą „wojny z terrorem” w Iraku i Afganistanie już od 15 lat. To najdłuższe nieprzerwane działania zbrojne od czasu wojny Indian. Jednocześnie stałe napięcie niesie ze sobą wiele zagrożeń — aż do całkowitego wyczerpania w wyniku nieustannych wojen, tj. kampanii w Iraku i Afganistanie.

Chiny

Siły lądowe Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej mają wspólną bazę z flotą i lotnictwem. Wraz z przekształceniem się Chin w najbogatszą i najszybciej rozwijającą się gospodarkę świata, przekształcały się i siły zbrojne, które uzyskały dostęp do finasowania i innowacji, stając się nowoczesną organizacją wojskową w latach 2000. Główna przewaga armii chińskiej nadal opera się na jej skali: w zasadzie ani jeden kraj na świecie nie ma tak licznych sił zbrojnych. Brak  jednak doświadczenia bojowego, które po raz ostatni chińscy żołnierze zdobywali podczas wojny chińsko-wietnamskiej w 1979 roku.

Indie

Tego, czego brakuje Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej ma w nadmiarze armia Indii. Wojska lądowe Indii przeprowadzały operacje przeciwko powstańcom maoistom w kraju i walczyły ze wspieranymi przez Pakistan siłami w Kaszmirze.

Armia hinduska jest jednak zacofana technologicznie w porównaniu ze wspomnianymi wyżej siłami zbrojnymi. New Delhi stara się pokryć braki importując uzbrojenie z Rosji, USA, Europy i Izraela, ale w przyszłości będzie ona potrzebować coraz więcej innowacji.

Francja

Armia francuska w niedalekiej przyszłości stanie się główną siłą militarną w Europie, zdobywając kontrolę nad aparatem wojskowym Starego Świata i określając europejską politykę bezpieczeństwa. Wojska lądowe mają pełne poparcie rządu, który dąży do zachowania inwestycji w przemyśle obronnym na wysokim poziomie.

Poglądy i opinie zawarte w artykule mogą być niezgodne ze stanowiskiem redakcji.