Trzy lata temu znakomita większość mieszkańców Krymu (96,57 proc.) w ogólnym referendum wypowiedziała się za przyłączeniem półwyspu do Rosji. Nie mogło to zdziwić nikogo, kto choć trochę orientował się w realiach ukraińskiej i rosyjskiej rzeczywistości na tych terenach ostatnich 24 lat.
Prawda, 2014 rok nie sprzyjał wstrzemięźliwości w działaniach i ocenach jakichkolwiek wydarzeń na terenach państwa ukraińskiego, które wstrząsane było wówczas konwulsjami przewrotu państwowego dokonanego pod kuratelą Unii Europejskiej i USA.Można przytoczyć milion argumentów przeciwko dogłębnie skorumpowanej administracji Wiktora Janukowycza, która doprowadziła państwo ukraińskie do niesłychanej słabości, a społeczeństwo do biedy, przy towarzyszących tym zjawiskom arogancji i poczuciu całkowitej bezkarności.
Problem polega na tym, że ci, którzy od dawna przygotowywali się do wykorzystania społecznego gniewu przeciwko władzy i stanęli na jego czele, potraktowali go instrumentalnie i zafundowali w kolejnych latach swoim rodakom taką gehennę, z której nie ma i chyba nie będzie dobrego dla Ukrainy wyjścia.
Krym nie był wyjątkiem — odbijały się tu wszystkie procesy, których źródłem był kijowski Majdan z tą wszakże różnicą, że większość mieszkańców półwyspu była narodowości rosyjskiej, a przytłaczająca większość różnych narodowości mówiła i myślała po rosyjsku, a kulturowo utożsamiała się z Rosją, a nie Ukrainą.
Zatem to, co na zachodniej Ukrainie przyjmowano jeśli nie z aplauzem, to przynajmniej bez sprzeciwu czyli nagły skok nastrojów skrajnie nacjonalistycznych, demonstrowaną jawnie wrogość do Rosji i historyczną narracja mającą swe źródła w ludobójczych formacjach wojskowych, na Krymie wywoływała strach i sprzeciw.
Jak trafnie ujął to jeden z rosyjskojęzycznych mieszkańców Ukrainy: „Chcą nas pozbawić języka, historii i wiary".
Nie trzeba wielkiego znawcy, by zorientować się, że to od setek lat powody najbardziej krwawych wojen na wszystkich kontynentach.
Rozmawiałem z jednym z dziennikarzy, który przebywał na Krymie, kiedy „zielone ludziki" pojawiły się na ulicach Symferopola i innych strategicznych punktów półwyspu.Najbardziej w jego opowieści uderzyło mnie to, co później z niechęcia lub sympatią przyznawał cały świat — zupełnie niewojskowy charakter tej doskonale przygotowanej operacji.
Ludzie w mundurach bez dystynkcji zachowywali się tak, jakby brali specjalne lekcje dobrego wychowania w szkołach dla szlachetnie urodzonych: wyrażali się dwornie, nie przejawiali agresji, pozwalali się chętnym fotografować się z nimi nie przymierzając jak turyści w Zakopanem z białymi misiami. Potem na Zachodzie nazwano to „wojną hybrydową", żeby choć trochę dodać czegoś negatywnego do opisu tego zjawiska. Krym — był doskonale zaplanowaną i przeprowadzoną operacją.
Krym jest rosyjski od 3 lat i świat ma z tym ogromny problem.
Trudno oprzeć się wrażeniu, że cały, miłujący pokój i prawa człowieka Zachód byłby dopiero wtedy zachwycony, gdyby półwysep pogrążył się w wojnie domowej, krwawej i okrutnej.
Jasno byłyby wówczas określone strony — kto zły, kto dobry i komu należy pomagać, a kogo jednoznacznie potępiać.
Oczywiście, Rosja jest teraz potępiana, ale czarno-biały podział na agresora i ofiary, najlepiej liczone w tysiącach, mocno ułatwiłby przekonanie swoich społeczeństw, że Rosja jest i będzie poza nawiasem prawdziwie cywilizowanych krajów.
A tak… jak wytłumaczyć prostym ludziom, odbiorcom propagandy w UE, że podczas krymskiej operacji nie rozległ się ani jeden wystrzał, nikt nie rzucił choćby butelką z benzyną w stronę opancerzonych pojazdów „zielonych ludzików"?
Czemu całe ukraińskie garnizony, z rozkazami, by strzelać do mitycznego „wroga" jednak walczyć nie chciały, poddawały się, opuszczały koszary, a część żołnierzy wracała na Ukrainę? Część, bo wielu decydowało się na pozostanie na Krymie i służbę dla półwyspu, ale już w szeregach armii rosyjskiej.
Na przykładzie Krymu jak na dłoni widać podwójne standardy, stosowane w polityce Zachodu.
Referendum na Krymie, choć zorganizowane zgodnie ze wymogami, natychmiast zostało uznane na Zachodzie za nielegalne, bo miało miejsce pod lufami karabinów i z pewnością, jak chórem mówiły zachodnie środki masowego przekazu i politycy, zostało sfałszowane, choć na poparcie tej tezy nie przedstawiono żadnych przekonujących argumentów. A sondaże poważnych i wiarygodnych ośrodków badania opinii publicznej (Instytut im. Razumkowa, Gfk, UNDP) od lat wskazywały na to, że przyłączenia Krymu do Rosji chce większość mieszkańców Krymu.Ale tego nikt nie brał i nie bierze do dziś pod uwagę.
Kiedy Zachód ogłaszał niepodległość Kosowa, wtedy naruszając wszelkie normy prawa międzynarodowego, stada prawników i polityków uzasadniały słuszność tej decyzji, choć wielu bardziej dalekowzrocznych analityków uprzedzało zwolenników tego rozwiązania, że właśnie otwierają puszkę Pandory. No i otworzyli, a kiedy zetknęli się z krymskim referendum, do którego przeprowadzenia trudno się w sposób istotny przyczepić, nagle zapominają o kosowskich przykładach.
Co gorsza dla nich, Rosja w sprawie Krymu zajmuje nieodmiennie twardą pozycję. „Krymnasz" i koniec, żadnych negocjacji, dyskusji, targów, na które Zachód tak bardzo liczył przy okazji wprowadzania sankcji.
Ta jednoznaczna postawa Rosji świadczy o dwóch sprawach: że sankcje nie działają, a po drugie, że czuje się wyjątkowo pewna siebie, swojej siły i słuszności swojego postępowania.
Ten ostatni, emocjonalny argument zawiera w sobie element, którego Zachód nigdy właściwie nie uwzględniał w swoich rachubach wobec Rosji.
Im zawsze się wydawało, że wszystko w światowej polityce jest formą handlu.
My wam to, a wy nam to. Za ile? Za tyle. A kiedy zetknęli się z czymś, co w Rosji nazywają duchowością, stają bezradni.
Krym jest jaskrawą emanacją tej bezradności.
Marceli Szpaczyński, polski publicysta, Warszawa
Poglądy autora mogą być niezgodne ze stanowiskiem redakcji.
Poglądy i opinie zawarte w artykule mogą być niezgodne ze stanowiskiem redakcji.
Klikając przycisk "Post", jasno wyrażają Państwo zgodę na przetwarzanie danych na swoim koncie w Facebooku w celu komentowania wiadomości na naszej stronie internetowej za pomocą tego konta. Szczegółowy opis procesu przetwarzania danych można znaleźć w Polityce prywatności.
Zgodę można wycofać, usuwając wszystkie pozostawione komentarze.
Wszystkie komentarze
Pokaż nowe komentarze (0)
w odpowiedzi na (Pokaż komentarzUkryj komentarz)