W gazecie „Gołos Ukrainy" można było przeczytać m.in. o przebiegu obchodów: „na kozackiej reducie uderzono w dzwony za bohaterów, którzy zginęli za Ukrainę: 366 lat temu na polu bitwy pod Beresteczkiem i 3 dni temu w strefie ATO".
Delegacja prawicowych, nacjonalistycznych organizacji przyjechała świętować na ówczesne miejsce bitwy — dziś to obszar pomiędzy wsiami Semiduby i Płoska na Wołyniu. Uczczono bohaterów, „którzy oddali życie za Ukrainę" — jednak zadziwiające może wydawać się to, że do tego szlachetnego grona włączono zarówno kozaków-powstańcow pod wodzą Bohdana Chmielnickiego w połowie XVII wieku, kozaków, którzy „walczyli" trzy lata temu na Majdanie, a także Leonida Gierasimczuka, mieszkańca jednej z donbaskich wiosek, który zginął 29 czerwca. Narodowcom ukraińskim wyszło, że od wieków stawiają opór dwóm ciemiężycielom na zmianę — raz Polsce, raz Rosji. Podczas uroczystych przemówień doceniono „wielki wkład kozaków w historię narodu ukraińskiego".
W tę narrację wpisał się materiał opublikowany w internetowym serwisie telewizji „5 kanał". Padło tam stwierdzenie, że „w czasach Polski i władzy radzieckiej ludziom zabroniono przychodzić na mogiły kozackie".
Do bitwy pod Beresteczkiem doprowadził wybuch tzw. buntu Chmielnickiego w 1648 roku. Powstanie kozaków przekszałciło się w krwawą wojnę domową, która spustoszyła całkowicie obszar południowo-wschodnich Kresów. Polska poszła z kozakami na ugodę, jednak pokój nie przetrwał nawet 2 lat. Chmielnicki miał o wiele większe ambicje niż bycie lokalnym watażką. Król Jan Kazimierz zmobilizował wojsko. Bitwa pod Beresteczkiem trwała 3 dni. Polska rozgromiła z kretesem połączone siły kozacko-tatarskie. Tatarski chan uciekł z miejsca bitwy przed jej zakończeniem.
Poglądy autora mogą być niezgodne ze stanowiskiem redakcji.
Wszystkie komentarze
Pokaż nowe komentarze (0)
w odpowiedzi na (Pokaż komentarzUkryj komentarz)