Były premier Ukrainy o Radosławie Sikorskim: „Wydawał mi się uczciwym człowiekiem"

Pięć lat temu, 21-22 lutego 2014 roku, na Ukrainie doszło do przewrotu państwowego. 21 lutego 2014 roku prezydent Wiktor Janukowycz i przywódcy Majdanu podpisali porozumienie. Podpisali go też przedstawiciele Polski, Niemiec i Francji.

Przedstawiciel Rosji odmówił złożenia podpisu pod dokumentem. Następnego dnia uzbrojeni bojownicy opanowali dzielnicę rządową Kijowa, Wiktor Janukowycz uciekł ze stolicy, a Rada Najwyższa przyjęła szereg niekonstytucyjnych decyzji.

Główny plac w Kijowie — Majdan Niezależności — oblegli zwolennicy integracji z UE 21 listopada 2013 roku, od razu po tym, jak rząd Mykoły Azarowa poinformował o wstrzymaniu podpisania porozumienia o stowarzyszeniu z UE. Majdan stał się następnie epicentrum walki służb porządkowych i radykałów.

Odpowiedzialność za śmierć ponad 100 osób nowe ukraińskie władze złożyły na barki swojego politycznego oponenta — byłego prezydenta Wiktora Janukowycza — i oddział specjalny MSW „Berkut". Janukowycz i pracownicy Berkutu zaprzeczają związkom z morderstwami. Po przewrocie oddział specjalny Berkutu został rozwiązany.

Były premier Ukrainy Mykoła Azarow zgodził się odpowiedzieć na kilka pytań komentatora agencji Sputnik Leonida Swiridowa.

—  Czy pamięta Pan, kiedy Radosław Sikorski i inni zachodni ministrowie byli w tamtym czasie w Kijowie…

—  Szczerze mówiąc, Radosław Sikorski wydawał mi się uczciwym człowiekiem, poważnym politykiem.

Nie spodziewałem się po nim takiej lekkomyślności, jaką wykazała się wówczas Polska.

Polska zawsze była dla nas przyjaznym sąsiadem. Mam na myśli ostatnie lata. Zawsze mieliśmy do Polski szczególny stosunek.

Pamięta Pan powódź w Polsce w 2010 roku? Zadzwoniłem wtedy do Donalda Tuska z pytaniem, „czego potrzebujecie? Pompy, ludzie, pojazdy — wszystko wam damy!".

I tak się wobec nas zachować? To było absolutnie nieprzyjazny gest.

—  Czy to był przewrót państwowy?

— W historii Ukrainy to był pierwszy przypadek absolutnie bezprawnego przewrotu państwowego, to znaczy dojścia do władzy nielegalną drogą.

W Kijowie zwyczajnie doszło do zagarnięcia władzy, jakiegoś człowieka uczyniono prezydentem, przeprowadzono niezrozumiałe wybory pod presją neonazistów i bojowników. Szacunek do prawa, do Konstytucji — wszystko to gdzieś przepadło.

I teraz na Ukrainie rządzi siła, do tego nieociosana siła. Skąd oni powyłazili? A właśnie oni decydują teraz o sytuacji na Ukrainie.

Ukrainą powinni rządzić proukraińscy politycy. Nie nacjonaliści, nie banderowcy, nie naziści, lecz ludzie, którzy kibicują Ukrainie.

—  Jak skłonić do powrotu tych Ukraińców, którzy wyjechali, na przykład do Polski — dwa miliony — czy do Niemiec?

— Ktoś już nie wróci, a kogoś można jeszcze skłonić do powrotu. Ja orientowałbym się na powrót młodych ludzi.

A młodych można skłonić do powrotu tylko w jednym przypadku — jeśli będą tworzone ciekawe kierunki w produkcji wymagające konsultacji uczonych, w których będą mogli znaleźć dla siebie interesującą pracę.

Utworzenie takich kierunków w produkcji, które dają możliwość odnalezienia siebie, realizowania się, skłoni do powrotu część młodych ludzi. Przecież wielu ucieka do USA, Chin, Anglii czy Niemiec nie gwoli pieniędzy, lecz gwoli możliwości realizowania swoich ambicji.

Jak tylko zacznie się modernizacja produkcji, o jakiej marzyłem w latach 2012-2013, tworzenie kierunków w produkcji z udziałem uczonych, młodzi ludzie wrócą na Ukrainę.

— Czy zbrodnie Majdanu będą ścigane przez prawo?

— Rzeczą oczywistą jest to, że ci ludzie, którzy popełnili te zbrodnie, znajdują się u władzy i nie są zainteresowani dochodzeniem.

Jak tylko pojawi się nowa władza, postawi kropkę nad „i".

—  Jeśli tylko będzie ona nowa…

— Kiedyś będzie. Będzie.