Chiny pokazały nowe rakiety: lepsze od rosyjskich i amerykańskich?

Chiny zademonstrowały oszałamiające umiejętności w zakresie budowy rakiet. Na wyposażeniu Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej znajdują się ICBM, które jak wszystko na to wskazuje, mogą „dosięgnąć” każdego celu w Eurazji i za oceanem.

1 października 2019 roku w Pekinie odbyła się duża defilada wojskowa, poświęcona 70. rocznicy powstania Chińskiej Republiki Ludowej. W defiladzie na placu Tiananmen w Pekinie wzięło udział 15 tysięcy żołnierzy, 580 jednostek sprzętu, 160 samolotów i śmigłowców. Ale prawdziwą sensacją wojskowo-techniczną stał się pokaz kilku najnowszych rakietowych systemów uzbrojenia.

Największą uwagę ekspertów przyciągnął naddźwiękowy bezzałogowy samolot rozpoznawczy WZ-8 i nowe systemy z naddźwiękową głowicą bojową DF-17, naddźwiękowym pociskiem manewrującym DF-100 i międzykontynentalnym pociskiem DF-14. Wszystkie wymienione systemy zaprezentowano po raz pierwszy.

Bezzałogowy samolot rozpoznawczy WZ-8 – jedyna taka maszyna na świecie

O najnowszym dronie rozpoznawczym, pokazanym publiczności po raz pierwszy, nie ma praktycznie żadnej pewnej informacji. Można zaledwie poczynić jakieś wnioski, wychodząc od wyglądu zewnętrznego maszyny, jej gabarytów i skąpych informacji w Internecie. Maszyna została wykonana według schematu bezogonowca. Dość zaskakujące jest to, że sądząc po wyglądzie zewnętrznym, maszyna – tak jak radzieckie pociski manewrujące z lat 1960-1970 – została wyposażona w dwukomorowy silnik rakietowy na paliwo ciekłe.

Warto odnotować, że dana maszyna nie startuje z wyrzutni naziemnej, lecz z platformy powietrznej – świadczą o tym elementy układu podwieszenia w górnej części korpusu maszyny. Można się domyślać, że maszyna rozwija wysoką prędkość – co najmniej 2-3 Macha. WZ-8 może wzbijać się na wysokość 20 000 metrów, a nawet większą, a jego zasięg z uwzględnieniem gabarytów i możliwego zapasu paliwa może wynosić nawet 800 km.

Całkiem możliwe, że aparat funkcjonuje według dwóch trybów: poza wrogim terytorium może realizować oszczędny lot na małej prędkości, a w zasięgu obrony przeciwlotniczej przeciwnika – lot na dużej prędkości. W taki sposób dzięki zaawansowanym właściwościom aerodynamicznym maszyna może mieć jeszcze większy zasięg lotu. Trzeba mieć także na uwadze zasięg lotu samolotu będącego jej nośnikiem.

Trzeba zauważyć, że siły zbrojne największych mocarstw światowych nie mają na swoim wyposażeniu dronów takiego typu. Jego zniszczenie przez nowoczesne systemy obrony przeciwlotniczej okaże się niełatwym, choć mimo wszystko wykonalnym zadaniem. Jeśli zaatakowana strona nie będzie mieć na swoim wyposażeniu nowoczesnego systemu przeciwlotniczego, to z dużym prawdopodobieństwem loty tego typu bezzałogowych samolotów rozpoznawczych pozostaną całkowicie bezkarne.

Naddźwiękowy pocisk manewrujący DF-100 - postęp chińskich uczonych

Informacji dotyczącej możliwości tych pocisków i ich wyglądu zewnętrznego nie było jak na razie ani w prasie, ani w jakichkolwiek innych otwartych źródłach, ale prawdopodobnie chodzi o system, który przechodzi już co najmniej testy wojskowe, bowiem na defiladzie widzowie mogli podziwiać 16 wyrzutni. Sądząc po zielonym kamuflażu wyrzutni, są one na wyposażeniu wojsk lądowych albo naziemnych sił strategicznych Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej.

Gabaryty kontenerów owych pocisków świadczą o tym, że ich zasięg może wynosić 500 km, a nawet więcej. Nowoczesne hipersoniczne pociski manewrujące (na przykład rosyjski „Oniks”) są bardzo trudnymi celami dla każdego nowoczesnego systemu przeciwlotniczego, bowiem mogą poruszać się z bardzo dużą prędkością na niewielkiej wysokości, trudno więc wykryć je z pomocą radarów, a wyrzutnie rakietowe mają bardzo mało czasu na ich zniszczenie. Ponadto taka rakieta może wykonywać manewry w celu uchylenia się od pocisków albo utrudnienia pracy systemów naprowadzania.

Pod względem swoich możliwości nowy chiński system rakietowy zbliżony jest do rosyjskiego systemu „Bastion” z naddźwiękowymi pociskam „Oniks” i prawdopodobnie tak jak rosyjski system może porażać zarówno naziemne, jak i nadwodne radiokontrastowe cele. Pojawienie się takiego systemu broni świadczy o znacznych postępach chińskich uczonych i konstruktorów w pracach nad rozwojem naddźwiękowych aparatów latających.

Naddźwiękowy system rakietowy DF-17: Chiny wyprzedziły Rosję i USA?

To chyba największa sensacja ubiegłej parady. Po raz pierwszy Chiny zademonstrowały najnowszy chiński system rakietowy średniego zasięgu z naddźwiękowym stopniem bojowym na ruchomych platformach startowych. I znowuż 16 jednostek. Mówi to co najmniej o tym, że Chiny zakończyły już etap prac doświadczalnych nad naddźwiękowymi systemami rakietowymi i są w trakcie ich rozmieszczenia w jednostkach wojskowych.

Przy czym pokazano nam tutaj system średniego zasięgu (zasięg systemu od 1800 do 2500 km), nad którym prace do niedawna jeszcze były zakazane i w Rosji, i w Stanach Zjednoczonych. Można odnieść wrażenie, że Chiny znacznie wyprzedziły dwóch swoich strategicznych partnerów.

Możliwości nowoczesnego systemu rakietowego tego rodzaju nie są jak na razie do końca jasne, ale możne z całą pewnością mówić o tym, że taki blok bojowy na finalnym etapie lotu będzie nadzwyczaj trudnym celem dla każdego nowoczesnego systemu obrony przeciwrakietowej. Przecież jego mocnymi stronami będą duża, hipersoniczna prędkość lotu (ponad 5 Machów), względnie niska wysokość krzywej aerobalistycznej, a co za tym idzie późne jego wykrycie i minimalny czas na reakcję systemów obronnych.

Możliwe też, że taki blok będzie mógł wykonywać manewry przeciwrakietowe, czym jeszcze bardziej utrudni pracę systemów obrony przeciwrakietowej. Mając na uwadze wysoką precyzję nowoczesnych kompleksów rakietowych taki system będzie służyć do niszczenia celów strategicznych w celu zapewnienia powodzenia operacji bojowej: radiolokatorów i systemów przeciwlotniczych, sztabów i dużych okrętów (w tym oczywiście lotniskowców).

Międzykontynentalny pocisk DF-41: prawie jak rosyjski „Jars”

O istnieniu w Chinach nowego mobilnego międzykontynentalnego pocisku balistycznego wiadomo już od kilku lat. Od czasu do czasu na chińskich blogach wojskowych pojawiały się przypadkowe fotografie wyrzutni danego pocisku i niektóre dane dotyczące charakterystyk nowego ICBM. I w końcu DF-41 zaprezentowano światu na defiladzie i sądzę, że w najbliższych dniach opublikowane zostaną dokładniejsze dane na temat ich możliwości.

Wstępna ekspertyza mówi o tym, że DF-41 jest nowoczesnym mobilnym ICBM na paliwo stałe o gabarytach zbliżonych do pocisków rosyjskiego systemu „Jars”. Myślę, że DF-41 może się okazać najdoskonalszym międzykontynentalnym pociskiem balistycznym, a to z dwóch powodów: późniejszego rozpoczęcia prac nad chińskim systemem i większej umiejętności Chin do chłonięcia osiągnięć wiodących mocarstw światowych.

Uważa się, że ICBM przenosi od 6 do 10 indywidualnie naprowadzanych bloków bojowych na odległość od 12 do 15 tysięcy kilometrów, a co za tym idzie może porażać cele zarówno na całym terytorium Eurazji, jak i za oceanem. Można także odnotować wyraźne postępy chińskich konstruktorów rakiet w pracach nad zaawansowanymi systemami rakietowymi: wszystko, co wcześniej zobaczyć można było tylko w rosyjskich mobilnych wyrzutniach rakietowych ICBM, teraz znajduje realizację w chińskim systemie DF-41.

Nic dziwnego, że dany system rakietowy znajduje się już na wyposażeniu Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej i z czasem z pewnością stanie się podstawowym międzykontynentalnym systemem strategicznych sił Chin.

Poglądy i opinie zawarte w artykule mogą być niezgodne ze stanowiskiem redakcji.