Dlaczego rosyjska flota tak bardzo czeka na korwetę „Grzmiący”?

Rosja planuje ochronę obszaru wodnego strategicznych okrętów podwodnych przed lotnictwem i innymi środkami hipotetycznego wroga w bliskiej morskiej strefie powierzyć korwetom. Statki te będą mogły prowadzić niezależne operacje na Morzu Bałtyckim lub Czarnym. Dlaczego rosyjska flota stawia właśnie na korwety?

Główna rosyjska korweta projektu 20385 „Grzmiący” wejdzie w ostatni etap testów państwowych w sierpniu, po czym zostanie przekazana flocie - informuje serwis prasowy stoczni "Siewiernaja".

Pod koniec pierwszej dekady XXI wieku przyjęto dość ambitny program budowy korwet projektu 20380 i jego zmodyfikowanej wersji, projektu 20385. Do 2020 roku planowano budowę 20 statków, ale z wielu powodów proces ten zwolnił. Obecnie korpus floty rosyjskiej ma sześć korwet projektu 20380. Budowa statku wiodącego projektu 20385 „Grzmiący” rozpoczęła się w Petersburgu w 2012 roku. Zakłada się, że w tym roku zostanie wcielony do floty.

Zastanówmy się, na jakie statki czeka rosyjska marynarka wojenna i czym różni się bardziej zaawansowany projekt 20385 od modelu podstawowego 20380.

Zasięg - do 2500 kilometrów

Korwety wspomnianych projektów należą do statków patrolowych w bliskiej strefie morskiej i są przeznaczone do niezależnych operacji na ograniczonych obszarach morskich, takich jak Morze Bałtyckie lub Morze Czarne, a także w strefie przybrzeżnej.

Oczywiście mogą wykonywać funkcje obronne w ramach zespołów większych statków. Ich głównym zadaniem jest zapewnienie obrony powietrznej i obrony przeciw okrętom podwodnym.

Ponadto są one wyposażone w systemy uderzeniowe przeciw okrętom i tutaj zauważalna jest główna różnica między projektami 20380 i 20385. Na pokładzie projektu 20380 jest system rakietowy „Uran” o zasięgu do 120 km. Projekt 20385 jest wyposażony w bardziej zaawansowany i wszechstronny kompleks „Kalibr-NK”, który wykorzystuje zarówno przeciwpancerne pociski manewrujące, jak i pociski manewrujące, które mogą uderzać w cele naziemne na odległości do 2500 km.

Co ciekawe, w 2013 roku dowództwo rosyjskiej marynarki wojennej oszacowało, że instalacja „Kalibrów” na korwetach projektu 20385 nie była konieczna, ponieważ mówimy o statkach w bliskiej strefie morskiej. Jednak już w 2015 roku „Kalibry” były używane do rażenia celów w Syrii z małych statków rakietowych rozmieszczonych na Morzu Kaspijskim.

Zauważmy, że w porównaniu z małymi okrętami rakietowymi korwety są silniejszymi i wszechstronniejszymi jednostkami, dzięki czemu z „Kalibr-NK” na pokładzie będą w stanie bez wsparcia wymierzyć dość znaczące ciosy przeciwnikom na dowolnym poziomie.

Artyleria i kompleksy rakietowo-zenitowe

Korwety z rodziny projektowej 20380 stały się głównymi „końmi roboczymi” wszystkich czterech flot rosyjskiej marynarki wojennej. Są one wyposażone w najnowszy system obrony powietrznej Redut, który chroni statek, a nawet grupę statków przed celami powietrznymi w odległości do 120 km, a także wystarczająco silny radar ogólnego przeznaczenia, który może kontrolować cele naziemne w tym samym zasięgu.

Aby zwalczać okręty podwodne, a nawet atakować torpedy, korwety są wyposażone w kompleks „Pakiet-NK”, który umożliwia niszczenie okrętów podwodnych poruszających się z niemal dowolną prędkością w odległości do 20 km. Ponadto na tych korwetach można umieścić śmigłowiec Ka-27, którego celem jest właśnie walka z okrętami podwodnymi.

Korwety z linii projektowej 20380 i 20385 są wyposażone w uniwersalne stanowisko artyleryjskie A-190 o średnicy 100 mm, które może uderzać w cele naziemne, nawodne i powietrzne w odległości do 20 km. Znaczenie konwencjonalnej artylerii nie spada - są to uniwersalne i niedrogie, ale przy tym efektywne systemy.

Ponadto korwety są wyposażone w automaty z sześcioma lufami 30 mm, które służą do niszczenia szybkich celów powietrznych i niewielkich obiektów nawodnych - takich jak pociski przeciw okrętom lub pociski manewrujące. Wszystkie te systemy artyleryjskie mogą być wycelowane w obiekty w trybie automatycznym z dużą dokładnością przy użyciu nowoczesnych systemów radarowych i elektronowo-optycznych.

Technologia stealth na służbie korwet

Kolejna kwestia: korwety projektów 20380 i 20385 zostały utworzone z uwzględnieniem faktu, że nowoczesne statki powinny mieć zmniejszoną widoczność radarową. Korpus korwety ma odpowiednią konstrukcję - pochyłe ściany nadbudówki, zakryte specjalnymi ekranami radary, minimalna ilość wystających części. Ponadto należy zauważyć, że funkcje stealth w podstawowym projekcie 20380 zostały rozwinięte w bardziej zaawansowanym projekcie 20385 - stracił on drugi maszt, a jego sylwetka stała się jeszcze bardziej „niewidoczna”.

Na koniec zauważmy, że istnieje bardziej „niewidoczna” korweta - „Merkury” - projekt 20386, który jest w budowie od 2016 roku. Z jednej strony zostanie zrealizowana w nim zasada modułowości, to znaczy statek będzie mógł pracować z różnymi rodzajami broni tymczasowo zainstalowanej, co uczyni go bardziej uniwersalnym.

Z drugiej strony krytycy wskazują na wyższą cenę projektu w porównaniu do 20380 i 20385, zmniejszone możliwości oddziaływania i ryzyko związane z dużą liczbą nowych rozwiązań technicznych. Niemniej jednak oczekuje się, że pojawienie się takich statków w bliskiej strefie morskiej mogłoby rozwiązać problemy ochrony akwatorium strategicznego okrętu podwodnego pełniącego służbę przed lotnictwem i okrętami podwodnymi ewentualnego wroga.

Poglądy i opinie zawarte w artykule mogą być niezgodne ze stanowiskiem redakcji.