Kłopoty z amerykańską tarczą antyrakietową w Polsce

Amerykańska tarcza antyrakietowa w Polsce powstaje ze sporym opóźnieniem, za które odpowiedzialni są działający na zlecenie Pentagonu wykonawcy.

Jak informuje amerykański serwis wojskowy Stars & Stripes, powołując się Marka Wright'a, rzecznika amerykańskiej Agencji Obrony Przeciwrakietowej, odpowiadającej za stworze tarczy, budowa amerykańskiej bazy wojskowej w polskim Redzikowie jest opóźniona o co najmniej dwa lata i opóźnienie to może się jeszcze zwiększyć.

Wedfług rzecznika baza w Redzikowie, której budowa ruszyła w 2016 roku, jest zakończona w 85 procentach, choć początkowo jej zakończenie planowano na koniec 2018 r. Winę za te opóźnienia ma ponosić wykonawca prac, działająca na zlecenie Pentagonu szkocka firma John Wood Group, która była już kilkakrotnie karana za opóźnienia, straciła także szansę na dodatkowe premie za oddanie wszystkich prac w terminie. 

Amerykańskie systemy w Redzikowie

Polsko-amerykańska umowa w sprawie rozmieszczenia na terytorium kraju elementów tarczy antyrakietowej USA została podpisana w 2008 roku i weszła w życie w 2011 roku. Początkowo planowano wyposażyć bazę w pociski dalekiego zasięgu, kierowane przez radary w Czechach. Plany uległy korekcie i ostatecznie w Polsce zostaną rozmieszczone tylko pociski średniego zasięgu SM-3.

Pierwszy obiekt będący elementem amerykańskiego systemu antyrakietowego we Wschodniej Europie został uruchomiony w Rumunii. Drugi taki obiekt buduje się w Redzikowie.

We wrześniu amerykańskie media informowały, że baza w Redzikowie jest już prawie gotowa. Defence Blog pisał, że „w północnej Polsce dobiega końca budowa amerykańskiej bazy naziemnej obrony przeciwrakietowej systemu Aegis Ashore”. Jak napisano w publikacji, w bazie zostaną umieszczone wyrzutnie najnowocześniejszej amerykańskiej obrony przeciwrakietowej SM-3. Zakłada się, że będzie obsługiwana przez co najmniej 500 amerykańskich żołnierzy. Według portalu, ostatni etap prac w obiekcie został niedawno sprawdzony przez szefa amerykańskiej agencji obrony przeciwrakietowej, wiceadmirała marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych Johna Hilla. 

Według Pentagonu amerykańska baza obrony przeciwrakietowej w Polsce została zaprojektowana do wykrywania, śledzenia i przechwytywania pocisków balistycznych. Jednocześnie Stany Zjednoczone uważają, że pomimo położenia w pobliżu granic Rosji, baza nie jest w stanie podważyć potencjału militarno-strategicznego Rosji. Waszyngton wielokrotnie powtarzał, że baza obrony przeciwrakietowej w Polsce będzie służyć do obrony Europy Zachodniej, w szczególności przeciwko pociskom irańskim.

W 2016 roku pierwsza baza obrony przeciwrakietowej Aegis Ashore w Europie została już uruchomiona w rejonie Deveselu w Rumunii. Bazy naziemne Aegis w Rumunii i Polsce, wraz z czterema niszczycielami amerykańskiej marynarki wojennej rozmieszczonymi na stałe w Hiszpanii, są częścią programu budowy stopniowego, adaptacyjnego europejskiego systemu obrony przeciwrakietowej.

Część morska systemu obejmuje niszczyciele amerykańskiej marynarki wojennej „Carney”, „Donald Cook”, „Porter” i „Ross”, które są na stałe rozmieszczone w Europie w hiszpańskiej bazie morskiej w Rota. Te statki w przeszłości wielokrotnie patrolowały Morze Czarne.

Moskwa uważa rozmieszczenie amerykańskich systemów obrony przeciwrakietowej w Europie nie za system obronny, ale za część potencjału nuklearnego USA. Według rosyjskiego wojska w bazach obrony przeciwrakietowej w Rumunii i Polsce można rozmieszczać uniwersalne wyrzutnie rakiet, z których można strzelać nie tylko pociskami przeciwbalistycznymi, ale także pociskami manewrującymi średniego zasięgu Tomahawk. Jednocześnie strona rosyjska oświadczyła, że będzie zmuszona podjąć działania odwetowe wobec rozmieszczenia takich systemów w pobliżu swoich granic.