„Porozmawiajmy w języku kina"

Kino, które przeszło drogę od eksperymentów braci Lumière do rewolucyjnych technologii Jamesa Camerona w „Avatarze", pozostaje jednym z najbardziej popularnych i uwielbianych gatunków sztuki.

Film do tego stopnia stał się częścią współczesnej kultury, że nie zauważyliśmy, jak ten fenomen znalazł odzwierciedlenie w naszym codziennym życiu, nawet w zwrotach językowych. Niedawno, podczas kolejnej aktualizacji nowej edycji Oxford English Dictionary, jego twórcy dodali ponad sto słów związanych z kinem.

Leksykografowie lingwiści twierdzą, że największą i najbardziej oczywistą grupę słów, które znalazły się w słowniku, tworzą neologizmy powstałe od nazwisk reżyserów. Zdobyli oni sławę dzięki dobrze rozpoznawalnemu stylowi swoich filmów. Rosjanie też mieli w tym swój udział.

Termin „Tarkovskian" („w duchu Tarkowskiego") zawdzięcza swoje pochodzenie analizie doświadczeń egzystencjalnych i wysokiej kulturze wizualnej charakterystycznej dla filmów, które zostały nakręcone przez wybitnego rosyjskiego reżysera i scenarzystę Andrzeja Tarkowskiego. Twórczość tego klasyka jest szczególnym fenomenem światowej kultury. Jego filmy — „Andriej Rublow", „Dziecko wojny" i „Zwierciadło" tworzą majestatyczny cykl o cierpieniach i nadziejach człowieka, który wziął na siebie ciężar moralnej odpowiedzialności za cały świat.

Rozwiązania koncepcyjne i artystyczne Tarkowskiego wyróżniają się także oryginalnością i głębią, wystarczy obejrzeć adaptację powieści science-fiction „Solaris" Stanisława Lema. Fabuły filmów Tarkowskiego są zanurzone w atmosferze tajemniczości i niejednoznaczności, która zachęca widza do poszukiwania odmiennych, czasem wzajemnie wykluczających się interpretacji.

Dwóch Amerykanów też dostąpiło tego zaszczytu. Są to reżyserzy David Lynch i Quentin Tarantino. Stworzono dla nich terminy „Lynchian" oraz „Tarantinoesque". Słowo „Keatonesque" („jak u Keatona") odsyła do niewzruszonej twarzy, którą gwiazda kina niemego Buster Keaton zachowywał w komicznych sytuacjach.
Ponadto w rozszerzonym słowniku znalazły się wyrażenia związane z gatunkową specyfiką kina. Na przykład, termin „Giallo" oznacza thriller o specyficznych cechach charakterystycznych dla włoskiego kina. O aktorce, która często gra w horrorach, czytelnicy leksykonu mogą przeczytać w artykule „scream queen".

Wszystkie aktualizacje słownika można znaleźć na stronie www.oxforddictionaries.com.