Emisja cząsteczek z dziur koronalnych jest ogromnym wybuchem plazmy z korony słonecznej, która bezpośrednio wpływa na pole magnetyczne Ziemi. Takie wybuchy, jak wiadomo, zakłócają pracę urządzeń elektrycznych, zaburzają fale radiowe i szkodzą meteoropatom.
— Będziemy mieli tylko 15 minut na ocalenie w dniu Sądu Ostatecznego. Na szczęście możemy przewidzieć katastroficzną burzę 19 godzin przed jej nadejściem. Jednak czy uda się nam podjąć odpowiednie działania? – zastanawia się ekspertka na łamach „The Daily Mail”.
Jej wywody są uzasadnione: w 1859 roku potężna burza magnetyczna, tzw. wydarzenie Carringtona, doprowadziła do awarii telegrafów w całej Europie i Ameryce Północnej. Zorze polarne były wówczas widoczne na całym świecie, została zaobserwowana nawet na Karaibach. Z kolei w Górach Skalistych była tak jasna, że blask obudził kopaczy złota, którzy zaczęli przygotowywać śniadanie, myśląc, że to już ranek.
Jeśli coś podobnego będzie miało miejsce teraz, konsekwencje będą katastroficzne. Z tego powodu astrofizycy codziennie badają plamy na Słońcu.
We wrześniu potężny wybuch na Słońcu doprowadził do wyłączenia systemów elektrycznych na Ziemi. Szczególnie niebezpieczne jest to, że wydarzenia z XIX wieku mogą się powtórzyć w najbliższej dekadzie.
Aby zapobiec ewentualnej katastrofie, naukowcy już opracowali plan stworzenia ogromnego „deflektora magnetycznego” — rodzaju tarczy między Ziemią a Słońcem.
Będzie to dosłownie gigantyczna szpula miedziana o wadze 100 000 ton, która „oprze się” na polu magnetycznym i, wykorzystując siłę Lorentza, odeprze szkodliwe cząsteczki słoneczne od Ziemi. Taką tarczę można umieścić w odległości 329 000 km od naszej planety. Choć projekt jest w zasadzie niemożliwy do zrealizowania ze względu na koszty, wyrządziłby w gospodarce mniejsze szkody niż potężna burza słoneczna.
Wszystkie komentarze
Pokaż nowe komentarze (0)
w odpowiedzi na (Pokaż komentarzUkryj komentarz)