Wiadomo, że w ostatnich latach KRLD przeprowadzała reformy gospodarcze. Jak skuteczne są te reformy i jakich zmian można oczekiwać od nich w przyszłości?
— Są bardzo skuteczne. W ciągu ostatnich pięciu lub sześciu lat gospodarka północnokoreańska rozwijała się w dość przyzwoitym tempie. W prasie światowej ustalono pewien stereotyp, zgodnie z którym Korea Północna jest biednym, głodującym krajem, który dosłownie balansuje na krawędzi katastroficznego głodu, gdzie sytuacja pogarsza się przez cały czas. To nie tak.
Korea Północna to biedny kraj o bardzo wysokich wskaźnikach wzrostu gospodarczego, bardzo nierównego, ale wysokiego. Pjongjang zasadniczo odnosi korzyści (jako miasto). Wzrost ten jest znacznie wyższy niż w innych częściach kraju, czego należało się spodziewać.
Co więcej, w kraju rosną nierówności w posiadaniu nieruchomości: pojawiają się bogaci i biedni, a różnica między nimi jest bardzo duża.
Ważna okoliczność: w ostatnich latach Korea Północna prawie osiągnęła poziom samowystarczalności w żywności. Naturalnie mówimy o najbardziej minimalnym poziomie, aby ludzie nie głodowali, mowa o kaloriach. Ale w ostatnich latach już produkują na tym poziomie.
Powód jest bardzo oczywisty: kolektywne gospodarstwa, które tam istniały, podobne do radzieckich kołchozów i skopiowane z nich, obecnie są zastępowane przez indywidualne gospodarstwa rodzinne, które również są skopiowane, ale nie już nie ze Związku Radzieckiego, ale z Chin. Przy czym władze północnokoreańskie nigdy nie przyznawały, że kiedyś wzięły coś ze Związku Radzieckiego lub z Chin.
Inną rzeczą jest to, że nałożone sankcje mogą zatrzymać ten wzrost, a nawet go odwrócić. Nie jest jeszcze jasne, jak fundamentalnie kapitalistyczna, północnokoreańska gospodarka może istnieć w warunkach presji zewnętrznej.
Od czasu do czasu Pjongjang publikuje wiadomości o swoich przełomach technologicznych. Czy KRLD ma wystarczająco dużo zaplecza inżynieryjnego i przemysłowego, aby stworzyć od zera jeden lub drugi produkt wymieniony na liście? A może to wszystko są kopie zagranicznych odpowiedników?
— Prawie wszystkie to kopie. Ich system operacyjny to ten sam zwykły Linux, który jest przepisany z koreańskim menu i jest wyposażony w taki sposób, aby utrudnić otwieranie plików, które nie mają odpowiedniej autoryzacji.
To samo można powiedzieć o samochodach. […] To właściwie tylko montaż. Im przywożono części samochodu, a oni zabrali je na miejscu i przyczepili koreańską "markę". Zostało to wykorzystane jako dowód ich ekonomicznej siły.
W latach 50-ych. Koreańczycy na Północy również montowali radzieckie traktory. Oczywiście w swojej propagandzie nie mówili, że traktory pochodzą ze Związku Radzieckiego.
Jednak musimy pamiętać o czymś innym. Pomimo faktu, że większość tego, co słyszymy o ich technicznych sukcesach, to blef, Korea Północna, dla tak małego i biednego kraju, ma wyjątkowe kadry inżynierskie.
Nie mogą produkować systemów operacyjnych, samochodów i komputerów jednocześnie. Ale niektóre rodzaje produkcji, zwłaszcza wojskowe, które rząd uważa za ważne, produkują i robią to bardzo, bardzo dobrze.
Ich program rakietowy i nuklearny, w szczególności program rakietowy, przebiega po prostu znakomicie. To oczywiście opiera się na rozwiązaniach innych państw.
W szczególności, co najmniej w trzech błyskotliwych operacjach wywiadu północnokoreańskiego, którym udało się zdobyć pierwsze radzieckie, a następnie rosyjskie tajemnice techniczne, pomimo prób przeszodzenia im w tym radzieckich i rosyjskich służb specjalnych.
Ale po tym wszystkim, po otrzymaniu w dwóch przypadkach wzorców, a w jednym przypadku rysunków z Rosji i Związku Radzieckiego, naukowcy z Korei Północnej bardzo twórczo podeszli do swoich zadań i opracowali, na podstawie danych szpiegowskich, bardzo ciekawe i oryginalne projekty.
Oznacza to, że pomimo tego, że mówienie o ich potędze jest bardzo przesadne, to jak dla tak małego i biednego kraju mogą oni bardzo, bardzo dużo.
Wszystkie komentarze
Pokaż nowe komentarze (0)
w odpowiedzi na (Pokaż komentarzUkryj komentarz)