Niszczycielska moc, która może unicestwić ludzkość

Naukowcy pod kierownictwem archeologa Curtisa Mareana z Uniwersytetu Arizona doszli do wniosku, że w czasie erupcji indonezyjskiego superwulkanu Toba około 74 tysiące lat temu w Afryce Południowej żyły grupy ludzi, których katastrofa prawie nie dotknęła. Artykuł został opublikowany w czasopiśmie Nature.

Naukowcy szacują, że masa popiołu i pyłu, która dostała się do atmosfery w wyniku superwybuchu, spowodowała zmniejszenie ilości dopływającego światła słonecznego na powierzchni ziemi o 25-90%. Jednak pewne ekosystemy były bardziej odporne na katastrofę od innych.

Naukowcy odkryli fragmenty szkła wulkanicznego związane z Tobą w osadach na dwóch odcinkach południowoafrykańskiego wybrzeża dziewięć tysięcy kilometrów od superwulkanu. Fragmenty te wypadały wraz z popiołem w ciągu dwóch tygodni po erupcji, kiedy w powietrzu znajdowała się ogromna ilość aerozoli.

Naukowcy przeanalizowali również ślady obecności człowieka w tych obszarach, na których znaleziono szkło wulkaniczne. Okazało się, że ludzie w Afryce Południowej nie ucierpieli z powodu Toby i stale żyli w tym regionie bez konieczności migracji do bezpieczniejszych miejsc. Wytłumaczono to tym, że wybrzeże, odgrywające rolę swojego rodzaju oazy, mogło zapewnić wystarczającą ilość pożywienia i zasobów, aby przetrwać przez długi czas.

Superwulkany są uważane za jedną z najbardziej niszczycielskich formacji geologicznych, które wpływają na klimat planety. Toba, według ekspertów, mógł spowodować masowe wyginięcie gatunków na Ziemi i być przyczyną gwałtownego globalnego ochłodzenia.