Będące pełnym przeciwieństwem pod względem właściwości, białe dziury istnieją tylko w teorii. Naukowcy przypuszczają, że mogły zniknąć w procesie rozwoju Wszechświata lub zatracić się w ciemnej materii, co uniemożliwia ich obserwację. Co wiemy o tych egzotycznych obiektach?
Z czarnej dziury atomy wpadają do białej dziury i błyskawicznie z niej wylatują, ale już w innym wszechświecie. Przy czym wylatują z przyszłości do przeszłości. Biała dziura to odwrócona w czasie czarna dziura.
Białe dziury są niestabilne. W miarę powstawania w nich materii, siły grawitacyjne rosną i w pewnym momencie niszczą obiekt, zamieniając go w czarną dziurę.
Prawdopodobnie wszystkie białe dziury, które powstały tuż po Wielkim Wybuchu, są teraz dosłownie martwe, dlatego ich nie widzimy.
We współczesnej kosmologii biała dziura pełni ważną funkcję — bez niej narodziny wszechświatów są niemożliwe. Pod koniec lat 80. amerykański fizyk Alan Guth, jeden z autorów teorii inflacji, wymodelował proces narodzin nowego świata w środku starego wszechświata. Przypuśćmy, że w kosmosie powstaje osobliwość (segment o bardzo dużej gęstości materii i krzywiźnie przestrzeni). Jej eksplozja i szybki wzrost (inflacja) zaczynają się od białej dziury niezwykle mocno miażdżącej czasoprzestrzeń.Biała dziura rośnie jak pryszcz na ciele, a z biegiem czasu oddziela się od macierzyńskiego wszechświata, pozostawiając bliznę w postaci czarnej dziury. W nowonarodzonym świecie powstaje zatem „pępek”. Blizny „poporodowe” w obu wszechświatach szybko zarosną z powodu promieniowania Hawkinga.
Dopóki nowy świat nie oddzieli się, można obserwować jego narodziny i powstawanie wewnątrz niego gwiazd i galaktyk. Nie jest wykluczone, że nasz wszechświat również pojawił się w taki sposób wewnątrz jakiegoś innego wszechświata.
Według fizyków teoretycznych Carla Rovelliego z Francji i Franceski Vidotto z Hiszpanii, większość ciemnej materii może składać się z białych dziur.
Zrewidowali hipotezę astrofizyk Jane McGibbon sprzed trzydziestu lat, że ciemna materia pozostała po wyparowanych czarnych dziurach, i doszli do wniosku, że są to białe dziury. Chodzi o pierwotne czarne dziury, które powstały tuż po Wielkim Wybuchu. W ciągu ponad 13,7 miliarda lat istnienia wszechświata materia stopniowo wypływała z nich w postaci promieniowania Hawkinga. Po osiągnięciu długości Plancka (około 10-35 metrów), zamieniły się w białe dziury.W przeciwieństwie do białych dziur o normalnej wielkości, mikroskopijne mogą być stabilne, ponieważ w mikroskali procesy kwantowe przeważają nad grawitacyjnymi.
Ciemna materia zajmuje około jednej czwartej wszechświata i kumuluje się wewnątrz galaktyk. Nie ma żadnych przejawów, nie promieniuje i współdziała ze zwykłą materią jedynie grawitacyjnie.
Klikając przycisk "Post", jasno wyrażają Państwo zgodę na przetwarzanie danych na swoim koncie w Facebooku w celu komentowania wiadomości na naszej stronie internetowej za pomocą tego konta. Szczegółowy opis procesu przetwarzania danych można znaleźć w Polityce prywatności.
Zgodę można wycofać, usuwając wszystkie pozostawione komentarze.
Wszystkie komentarze
Pokaż nowe komentarze (0)
w odpowiedzi na (Pokaż komentarzUkryj komentarz)