Według niego czołg T-34 w 1941 roku kosztował 269 tysięcy rubli. „W 1942 roku — już 193 tysięcy, a w 1945 roku — 135 tysięcy. Samolot Il-4 kosztował 800 tysięcy rubli w 1941 roku. Następnie jego cena została dwukrotnie obniżona — do 468 tysięcy rubli, a w 1945 roku — 380 tysięcy. Pistolet maszynowy Szpagina — kosztował 500 rubli w 1941 roku, 400 rubli w 1942 roku i 148 rubli do końca wojny” — powiedział, dodając, że łączne oszczędności w czasie wojny na zakup sprzętu wojskowego wyniosły około 50 miliardów rubli.
Ponadto, jak zauważył Pronskij, istniał system materialnych zachęt dla żołnierzy, który następnie został nazwany nagrodą „za pracę bojową”.
„System ten został ustanowiony przez tajne rozporządzenia. Na przykład w dniu 8 sierpnia 1941 roku Stalin podpisał rozporządzenie o nagrodzeniu pilotów Floty Bałtyckiej, którzy bombardowali Berlin: miano wydać po dwa tysiące rubli na każdego członka załogi uczestniczącego w locie. Potem było rozporządzenie z 19 sierpnia 1941 roku, które określiło procedurę przyznawania nagród pilotom wszelkiego rodzaju lotnictwa” — powiedział.
Na przykład w lotnictwie myśliwców pilot otrzymywał nagrodę pieniężną w wysokości tysiąca rubli za każdy zestrzelony samolot wroga w bitwie powietrznej. Za trzy zestrzelone samoloty był przedstawiany do nagrody rządowej, a za kolejne trzy — do drugiej nagrody rządowej; a za dziesięć do tytułu Bohatera Związku Radzieckiego. Za każdy zestrzelony czołg dowódca i strzelec mieli otrzymać 500 rubli, a reszta załogi po 200 rubli.
Klikając przycisk "Post", jasno wyrażają Państwo zgodę na przetwarzanie danych na swoim koncie w Facebooku w celu komentowania wiadomości na naszej stronie internetowej za pomocą tego konta. Szczegółowy opis procesu przetwarzania danych można znaleźć w Polityce prywatności.
Zgodę można wycofać, usuwając wszystkie pozostawione komentarze.
Wszystkie komentarze
Pokaż nowe komentarze (0)
w odpowiedzi na (Pokaż komentarzUkryj komentarz)