Które planety przeżyją, kiedy Słońce zacznie umierać

Po kilku miliardach lat (według różnych źródeł, od 4,5 do 7) Słońce zamieni się w czerwonego olbrzyma. Na tym etapie cyklu życiowego w głębi gwiazd wodór wypala się, powstaje helowy rdzeń i bardzo rzadka, rozszerzona skorupa.

Naukowcy odkryli, jakie konsekwencje dla Układu Słonecznego będzie miał ten proces, informuje „International Business Times”.

Według ich danych pięć milionów lat po rozpoczęciu procesu rozpadu helowego rdzenia Słońca jego powłoka rozciągnie się do 170 milionów kilometrów. To wystarczy, aby wchłonąć trzy najbliższe planety — Merkury, Wenus i Ziemię (odległość między gwiazdą, a naszą planetą wynosi 150 milionów kilometrów).

Podczas tego procesu ziemskie oceany wyparują, a molekuły wody rozpadną się na wodór i tlen. Wodór wyparuje w kosmos, a tlen będzie wchodzić w reakcje ze skałami. Atmosfera planety będzie podobna do „powietrza” Wenus nasyconego azotem i dwutlenkiem węgla.

Mars również będzie pod wpływem ultrawysokich temperatur. Według niektórych badaczy jedyne planety, które mogą przetrwać na tym etapie, będą gazowe giganty. Ale stracą swoje kręgi z lodu i pyłu, a rezerwy wodne na ich satelitach będą całkowicie ugotowane i pozostawią jedynie martwe skaliste jądro.

Ale jest jeszcze jedno przypuszczenie, a mianowicie, że planety położone daleko od gwiazdy nie ulegną zniszczeniu, a nawet staną się odpowiednimi do życia.

Badanie opublikowane w „Scientific American” stwierdza, że gdy Słońce osiągnie szczyt swojej jasności, temperatura na powierzchni Plutona osiągnie +27 stopni Celsjusza. A ponieważ ta planeta karłowata ma swoją własną atmosferę, składającą się z gazów parujących z powierzchniowego lodu, to będzie w stanie utrzymać umiarkowany klimat, ale nie na bardzo długo — na nie więcej niż jeden lub dwa miliony lat, po których znów zamieni się w lodowatą planetę.