Naukowcy przeanalizowali 800 milionów pomiarów satelitarnych wykonanych od 1992 roku. Wyniki opublikowane w „Geophysical Research Letters” podkreślają, jak szybko zachodzą zmiany.
Istnieje wiele sposobów, w jaki można dowiedzieć się, jak topnieje Antarktyka Zachodnia. Są pomiary na ziemi, przeloty naukowców NASA i pomiary ze statków. Ale satelity pozwalają najlepiej zrozumieć, co się dzieje.
Zobacz też: Po co Polakom w Antarktydzie język rosyjski?
Naukowcy wykorzystali dane z satelitów Europejskiej Agencji Kosmicznej, które obserwują Antarktydę od 1992 roku. Satelity te mają lasery, które mierzą wysokość lodu pokrywającego Antarktydę i sięgającego do morza, a 25 lat analizy pozwoliło naukowcom zobaczyć, jak wysokość lodu zmieniła się w czasie. Naukowcy zidentyfikowali obszary, w których nastąpiło szybkie przerzedzenie i utrata lodu, jako niestabilne.
Dobrą wiadomością jest to, że Wschodnia Antarktyda, najwyższa i najzimniejsza część Antarktydy, (która zawiera większość lodu kontynentu), jest w większości stabilna. Jednak to, co dzieje się na zachodzie Antarktydy, nie jest bez znaczenia. Badania pokazują, że w ciągu ostatnich 25 lat region stracił wystarczającą ilość lodu, aby jezioro Erie przepełniło się prawie 12 razy. I jest coraz gorzej!
Wyniki pokazują, że 24 procent pokrywy lodowej jest obecnie niestabilne, a tylko w ciągu ostatnich 25 lat niektóre z jej części zmniejszyły się o 121 metrów. Brak równowagi doprowadził do tego, że lodowce Pine Island i Tveits, które zawierają ogromne pokłady lodu na lądzie, w 2017 roku wlewały się do oceanu pięć razy szybciej niż w 1992 roku, co przyczyniło się do wzrostu poziomu morza.
Jeśli te lodowce zapadną się, lód za nimi spadnie do morza, co może podnieść poziom morza o ponad 10 stóp (3 m) i całkowicie zmienić linię brzegową. Nowe badania są ważnym testem tego, jak blisko brzegu morza mogą żyć ludzie.
Wszystkie komentarze
Pokaż nowe komentarze (0)
w odpowiedzi na (Pokaż komentarzUkryj komentarz)