Amerykańskie okręty podwodne z głowicami nuklearnymi będą „odstraszać Rosję”

Pentagon potwierdził we wtorek rozmieszczenie na okrętach podwodnych pocisków balistycznych z głowicami nuklearnymi o zmniejszonej mocy w celu powstrzymywania Rosji.

Marynarka wojenna USA rozmieściła głowicę jądrową o małej mocy wybuchu na pocisku balistycznym bazowania podwodnego W76-2 (SLBM).

W Przeglądzie Polityki Jądrowej USA za 2018 rok ministerstwo zawarło wymóg „zmodyfikowania nieznacznej liczby głowic bojowych pocisków balistycznych odpalanych z okrętów podwodnych” jako reakcji na to, że potencjalni przeciwnicy, tacy jak Rosja, uważają, że użycie broni jądrowe małej mocy da im przewagę nad USA oraz ich sojusznikami i partnerami

- głosi oświadczenie podsekretarza obrony Johna Rooda.

Według niego nowe rakiety potęgują możliwości Stanów Zjednoczonych w zakresie powstrzymywania i „demonstrują potencjalnym przeciwnikom, że ograniczone użycie broni jądrowej nie daje im żadnej przewagi, bowiem Stany Zjednoczone mogą zdecydowanie reagować na wszelkie zagrożenia”.

Wcześniej informację o rozmieszczeniu rakiet Trident z pociskami nuklearnymi małej mocy na okrętach podwodnych przekazali specjaliści Związku Amerykańskich Uczonych (FAS). Według ich danych okręt podwodny „Tennessee” wyposażony w tego rodzaju pociski po raz pierwszy wyszedł z bazy amerykańskiej floty w Georgii pod koniec 2019 roku i skierował się na patrol na Atlantyk.

Według ocen FAS na okręcie podwodnym „Tennessee” z 20 rakiet jedna-dwie przenoszą nowe głowice bojowe W76-2. Każda taka głowica bojowa ma moc pięciu kiloton, jedna rakieta może przenosić kilka głowic bojowych.

Pozostałe głowice bojowe na „Tennessee” są standardowe – ważą po 90 i 455 kiloton, jedna rakieta może ich przenosić nawet osiem – piszą uczeni.

Eksperci uważają, że pomimo rozmów o Rosji w rzeczywistości pociski małej mocy mogą być wykorzystywane w charakterze środka, którym zostanie zadany prewencyjny atak jądrowy na KRLD lub Iran. W strategii jądrowej USA mowa o tym, że państwo zamierza „zwiększyć możliwości USA w zakresie reakcji na jądrowe lub niejądrowe ataki strategiczne”, co otwiera drogę prewencyjnemu atakowi jądrowemu.