Ponad 200 toksyn: naukowcy głowią się nad tajemniczym jadem gigantycznej meduzy

Jedno z najbardziej fascynujących stworzeń morskich, gigantyczna meduza Nemopilema nomurai, przyciąga zainteresowanie nie tylko swoim dużym rozmiarem, ale także toksycznym jadem. Grupa naukowców postanowiła zbadać, co czyni ją tak zabójczą.

Meduza, która może ważyć nawet do 200 kilogramów i konkuruje z meduzą Lion's Mane o tytuł największej na świecie, poparzyła już setki tysięcy pływaków w wodach półwyspu koreańskiego, Japonii i Chin.

Wiadomo, że ugryzienie tego zwierzęcia, które może mieć do 3,5 metra długości, natychmiast powoduje silny ból. Następnie pojawiają się zaczerwienienie i obrzęk poparzonej części ciała, a w szczególnych przypadkach może nawet dojść do śmierci.

Ponieważ dokładny mechanizm działania jadu jest nieznany, naukowcy postanowili go przeanalizować poprzez sekwencjonowanie genomowe, transkryptomiczne i proteomiczne. Otrzymane wyniki nic nie wyjaśniają, a wręcz przeciwnie - powstało więcej pytań niż odpowiedzi. Jedno jest pewne, że ten gatunek jest bardzo słabo znany.

There are big jellies, like the Nemopilema nomurai. It is *that* big. pic.twitter.com/ywyxVAJ7Ma

— ™ (@landbeyond) March 18, 2020

Naukowcy odkryli niezwykle złożoną mieszankę ponad 200 toksyn związanych z poparzeniem. Każda z nich może atakować określone narządy lub uszkadzać różne układy.

Chociaż próbowaliśmy oczyścić śmiertelne toksyny z jadu Nemopilema nomurai, bardzo trudno było je osobno oddzielić od innych białek - wyjaśniają autorzy w artykule opublikowanym w czasopiśmie Journal of Proteome Research.

Oznacza to, że toksyny te są tak złożone, że trudno jest rozszyfrować wszystkie omawiane czynniki bez uciekania się do innych rodzajów eksperymentów.

Dla przeprowadzenia badania jadu, członkowie zespołu wycięli i zamrozili świeże macki bezpośrednio od żywej meduzy, odwirowali je i zebrali nicieniaki, wyspecjalizowane komórki meduzy zawierające cewkę jadu.

Po wyodrębnieniu białek z trucizny i podzieleniu ich na różne grupy, naukowcy wstrzyknęli myszom frakcję białkową, żeby sprawdzić, które z nich umarły i dlaczego. Wyniki pokazały, że toksyczne białka atakują różne cele: błony komórkowe, kanały potasowe, a nawet mogą wpływać na krzepnięcie krwi.

Podczas autopsji myszy naukowcy odkryli, że infekcja płuc i obrzęk były najbardziej prawdopodobną przyczyną śmierci, co jest zgodne z informacjami odnoście objawów u ludzi.

Jednak autorzy jeszcze nie odszyfrowali, w jaki sposób każda z tych poszczególnych toksyn faktycznie zabija zwierzęta, sugerując, że mogą one współpracować.